تفاوت قوانین دامپزشکی ایران با جهان


دسته بندی: اخبار کشاورزی
تفاوت قوانین دامپزشکی ایران با جهان

در حال که تقریباً در تمام کشورها متولیان دامپزشکی، مسئول سلامت مواد پروتئینی خام و فراوری شده هستند، اما این موضوع در ایران به کلی متفاوت است.
در حال که تقریباً در تمام کشورها متولیان دامپزشکی، مسئول سلامت مواد پروتئینی خام و فراوری شده هستند، اما این موضوع در ایران به کلی متفاوت است.
معاون دفتر نظارت بر بهداشت عمومی مواد غذایی سازمان دامپزشکی کشور درباره یکی از مشکلات قانونی نظارت بر موادغذایی گفت: هم‌اکنون در ایران نظارت و کنترل مواد خام پروتئینی بر عهده سازمان دامپزشکی است و کنترل مواد غذایی فراوری شده را سازمان غذا و دارو بر عهده دارد.
فرحمند صالح‌زاده با اشاره به اینکه این قوانین سال‌هاست در کشور جاری است، افزود: متأسفانه در بیشتر کشورهای جهان تنها متولی سلامت مواد پروتئینی اعم از خام و فراوری شده، دامپزشکی است و این موضوع در تجارت مواد مورد نظر با کشورهای مختلف، خلل ایجاد می‌کند.
به گفته وی، به‌عنوان مثال، پیش از صادرات شیرخشک و پنیر به کشورهای اوراسیا در فروردین سال گذشته، سازمان دامپزشکی با وجود اینکه طبق قوانین ایران، جزو وظایفش نبود، به موضوع ورود و تأییدیه‌های لازم را صادر کرد. این در حالی است که کشورهای خریدار، گواهی‌های سازمان غذا و دارو را نمی‌پذیرفتند.
معاون دفتر نظارت بر بهداشت عمومی مواد غذایی سازمان دامپزشکی کشور بیان کرد: همچنین فراورده‌های غذایی مانند سوسیس و کالباس که محتوی گوشت باشد، نیازمند صدور گواهی توسط سازمان دامپزشکی در هر کشوری است؛ بنابراین تا این تأییدیه نباشد، ممکن نیست بتوان چنین محصولاتی را صادر کرد. مگر کشورهایی مانند عراق یا افغانستان که آنها نیز به دلیل مشکلات داخلی و درگیری‌های پیاپی، از سختگیری در این زمینه صرف‌نظر می‌کنند.
صالح‌زاده با بیان اینکه برای صادرات به اوراسیا، کشورهای عضو، کد IR صادر شده توسط سازمان دامپزشکی را قبول کردند، ادامه داد: به تازگی تلاش‌هایی صورت گرفته برای صادرات لبنیات به چین که برای صادرات به این کشور نیز باید محصولات لبنی توسط مسئولان دامپزشکی مورد تأیید قرار بگیرد.
وی در پایان تأکید کرد: هنوز هیچ‌کدام از فراورده‌های لبنی به اتحادیه اروپا صادر نشده و اگر قرار است این اتفاق بیفتد، باز هم گواهی‌های سازمان غذا و دارو مورد تأیید خریداران اروپایی نیست.

خبرگزاری ایانا – 96/2/12