در حال جستجو...قفل مشکلات چایکاران با کلید حجتی باز می‌شود؟
دسته بندی: اخبار کشاورزی
چایکاران همچنان باید در انتظار وعده‌ها و حمایت‌هایی باشند که تنها حکم نوش دارو را برای آن‌ها و باغهایشان دارد.
سامان دهی صنعت چای، توسعه باغات و صنایع تبدیلی آن از برنامه‌های وزیر جهاد کشاورزی است که باید دید پس دریافت رای اعتماد از نمایندگان مردم می‌تواند اعتماد چایکاران را هم به خود جلب کند یا چایکاران همچنان باید در انتظار وعده‌ها و حمایت‌هایی باشند که تنها حکم نوش دارو را برای آن‌ها و باغهایشان دارد.
چای و چایکاران استان‌های شمالی کشور روزهای خوشی را در سال‌های اخیر سپری نکردند چرا که از سویی دولت در پاسخگویی به نیازها و مطالباتشان ناتوان بود و از سوی دیگر بخش خصوصی و شرکت سرمایه‌گذار غیردولتی هم نتوانست مرهمی بر درد دل‌ها و قصه‌های پر غصه آنان بگذارد اما این قشر از کشاورزان که معتقدند چای از جمله مفلوک‌ترین محصولات کشاورزی است باز هم در انتظار تحقق وعده‌های وزیر جهاد کشاورزی خواهند نشست و به برنامه‌های او امید دارند چراکه او گفته می‌خواهد صنعت چای را سر و سامان دهد.
صنعت چای در کشور که زمانی علاوه بر تامین نیاز داخلی، بازار صادراتی مناسبی در منطقه داشت و هم اکنون نیز پتانسیل آن را دارد تا چای مورد نیاز بسیاری از کشورهای همسایه را تامین کند به سرنوشت تلخ و مبهمی دچار شده است.
تلخ بودن این سرنوشت از آنجاست که چایکاران به گفته بسیاری کارشناسان و البته وزیر کنونی از محرومترین اقشار کشاورزان‌اند چرا که باید ماه‌ها به انتظار بنشینند تا بهای محصولشان را که به دولت تحویل داده‌اند آن هم به صورت قسطی دریافت کنند و ابهام آن نیز از آن جهت است که چایکاران نمی‌دانند چه روزی انتظار آن‌ها و وعده‌های تکراری دولت پایان می‌یابد.
چایکاران نمی‌دانند دولت برای سامان دادن به امور آن‌ها بهتر است یا بخش خصوصی و نمی‌دانند که باغات فرسوده‌شان را رها کنند و خودشان هم از بازار، چای هندی و سریلانکایی که در سال‌های نه چندان دور بهداشت کارخانه‌های تولید آن مورد تردید بود را خریداری کنند یا به بهبود وضعیت معیشتی و بازار چای ایرانی امیدوار باشند.
چایکاران در طول سال‌های گذشته تجربه‌های تلخ بسیاری را تجربه کرده‌اند از کاهش تولید چای ایرانی به دلیل بی‌پولی آن‌ها و عدم حمایت دولت برای آماده سازی باغات و افزایش بهره‌وری تا بازار ناعادلانه و جولان دادن چای‌های وارداتی در ویترین‌های مغازه‌ها و رسانه‌های تبلیغاتی کشور از سوی دیگر تضمین‌های متولیان خرید تضمینی چای آنقدر کمرنگ بوده است که چایکاران دیگر امیدی به ادامه تولید ندارند و به قول خودشان باغهایشان را مانند جنگل رها کرده‌اند مگر دولت تدبیر و امید و وزیر جهادکشاورزی‌اش کلیدی تازه‌ای برای حل مشکلات آن‌ها رونمایی کنند.
این شرایط برای چایکاران مانند دیگر کشاورزان باعث شده تا جوانان از ادامه شغل پدرانشان انصراف داده و رفتن به شهرها و تجارت را بر کشاورزی ترجیح دهند و از سوی دیگر همین مهاجرت‌ها جامعه کشاورزی را هر روز پیر تر از دیروز و چای‌های ایرانی را هم هر روز زرد تر از دیروز کرده است که البته می‌توان با شعارها و اهداف حجتی که سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و همچنین اقتصادی نمودن تولیدات کشاورزی را در پیشگاه نمایندگان مردم مورد تاکید قرار داده است به آینده امیدوارتر از گذشته بود.
چراکه چایکاران می‌توانند امیدوار باشند تا وعده این وزیر جدید که سامان دادن به صنعت چای ، توسعه زیرساخت‌ها و نوسازی باغات چای است محقق شود اما در این میان باید دید وزیر جهاد کشاورزی برای سامان دادن به صنعت چای به بخش خصوصی اعتماد می کند و یا خود برای مشکلات چایکاران چاره‌اندیشی می‌کنند.
خبرگزاری ایسنا – 92/6/3
سامان دهی صنعت چای، توسعه باغات و صنایع تبدیلی آن از برنامه‌های وزیر جهاد کشاورزی است که باید دید پس دریافت رای اعتماد از نمایندگان مردم می‌تواند اعتماد چایکاران را هم به خود جلب کند یا چایکاران همچنان باید در انتظار وعده‌ها و حمایت‌هایی باشند که تنها حکم نوش دارو را برای آن‌ها و باغهایشان دارد.
چای و چایکاران استان‌های شمالی کشور روزهای خوشی را در سال‌های اخیر سپری نکردند چرا که از سویی دولت در پاسخگویی به نیازها و مطالباتشان ناتوان بود و از سوی دیگر بخش خصوصی و شرکت سرمایه‌گذار غیردولتی هم نتوانست مرهمی بر درد دل‌ها و قصه‌های پر غصه آنان بگذارد اما این قشر از کشاورزان که معتقدند چای از جمله مفلوک‌ترین محصولات کشاورزی است باز هم در انتظار تحقق وعده‌های وزیر جهاد کشاورزی خواهند نشست و به برنامه‌های او امید دارند چراکه او گفته می‌خواهد صنعت چای را سر و سامان دهد.
صنعت چای در کشور که زمانی علاوه بر تامین نیاز داخلی، بازار صادراتی مناسبی در منطقه داشت و هم اکنون نیز پتانسیل آن را دارد تا چای مورد نیاز بسیاری از کشورهای همسایه را تامین کند به سرنوشت تلخ و مبهمی دچار شده است.
تلخ بودن این سرنوشت از آنجاست که چایکاران به گفته بسیاری کارشناسان و البته وزیر کنونی از محرومترین اقشار کشاورزان‌اند چرا که باید ماه‌ها به انتظار بنشینند تا بهای محصولشان را که به دولت تحویل داده‌اند آن هم به صورت قسطی دریافت کنند و ابهام آن نیز از آن جهت است که چایکاران نمی‌دانند چه روزی انتظار آن‌ها و وعده‌های تکراری دولت پایان می‌یابد.
چایکاران نمی‌دانند دولت برای سامان دادن به امور آن‌ها بهتر است یا بخش خصوصی و نمی‌دانند که باغات فرسوده‌شان را رها کنند و خودشان هم از بازار، چای هندی و سریلانکایی که در سال‌های نه چندان دور بهداشت کارخانه‌های تولید آن مورد تردید بود را خریداری کنند یا به بهبود وضعیت معیشتی و بازار چای ایرانی امیدوار باشند.
چایکاران در طول سال‌های گذشته تجربه‌های تلخ بسیاری را تجربه کرده‌اند از کاهش تولید چای ایرانی به دلیل بی‌پولی آن‌ها و عدم حمایت دولت برای آماده سازی باغات و افزایش بهره‌وری تا بازار ناعادلانه و جولان دادن چای‌های وارداتی در ویترین‌های مغازه‌ها و رسانه‌های تبلیغاتی کشور از سوی دیگر تضمین‌های متولیان خرید تضمینی چای آنقدر کمرنگ بوده است که چایکاران دیگر امیدی به ادامه تولید ندارند و به قول خودشان باغهایشان را مانند جنگل رها کرده‌اند مگر دولت تدبیر و امید و وزیر جهادکشاورزی‌اش کلیدی تازه‌ای برای حل مشکلات آن‌ها رونمایی کنند.
این شرایط برای چایکاران مانند دیگر کشاورزان باعث شده تا جوانان از ادامه شغل پدرانشان انصراف داده و رفتن به شهرها و تجارت را بر کشاورزی ترجیح دهند و از سوی دیگر همین مهاجرت‌ها جامعه کشاورزی را هر روز پیر تر از دیروز و چای‌های ایرانی را هم هر روز زرد تر از دیروز کرده است که البته می‌توان با شعارها و اهداف حجتی که سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و همچنین اقتصادی نمودن تولیدات کشاورزی را در پیشگاه نمایندگان مردم مورد تاکید قرار داده است به آینده امیدوارتر از گذشته بود.
چراکه چایکاران می‌توانند امیدوار باشند تا وعده این وزیر جدید که سامان دادن به صنعت چای ، توسعه زیرساخت‌ها و نوسازی باغات چای است محقق شود اما در این میان باید دید وزیر جهاد کشاورزی برای سامان دادن به صنعت چای به بخش خصوصی اعتماد می کند و یا خود برای مشکلات چایکاران چاره‌اندیشی می‌کنند.
خبرگزاری ایسنا – 92/6/3
توئیتر
فیس بوک
لینکدینمحصولات مرتبط
جدیدترین نوشته ها
