لاشه سوز روشی برای از بین بردن تلفات مرغداری


دسته بندی: مرغداری
لاشه سوز روشی برای از بین بردن تلفات مرغداری

چکیده: سوزاندن لاشه‌ها (انکینراسیون) روش بیولوژیکی و مطمئنی برای لاشه های  طیور است که از گسترش بیماری‌ها جلوگیری می‌کند و خطر آلودگی آب را کاهش می‌دهد. این روش نیازمند سرمایه‌گذاری در تجهیزات مناسب، رعایت مقررات زیست‌محیطی و نظارت بر کیفیت هوا است. انتخاب و طراحی صحیح لاشه سوز ، محل نصب مناسب، مدیریت سوخت و برنامه‌ریزی برای شرایط غیرمنتظره از عوامل کلیدی برای کارایی و اقتصادی بودن این روش محسوب می‌شوند.
  1. معرفی و مزایا/معایب انکینراسیون
  2. طراحی مناسب انکینریتور
  3. محل نصب و عملکرد
  4. هزینه‌های انکینراسیون
  5. نتیجه‌گیری و توصیه‌ها
  6. منابع

معرفی و مزایا/معایب لاشه سوز 

لاشه سوز یا سوزاندن لاشه‌ها روشی امن برای انهدام لاشه های  طیور است، به‌ویژه در مناطقی که زهکشی ضعیف یا خاک سنگلاخی دارند. مزیت اصلی این روش، توانایی آن در جلوگیری از انتشار بیماری است؛ زیرا به صورت بیولوژیکی امن عمل کرده و بقایای حاصل (خاکستر) بسیار کم، آسان برای دفع و کمتر جذاب برای جوندگان و آفات است.

با این حال، هزینه‌های نصب و بهره‌برداری می‌تواند بالا باشد و با افزایش قیمت سوخت این هزینه‌ها بیشتر قابل توجه می‌شوند. همچنین، گرچه لاشه سوز خطر آلودگی آب را کاهش می‌دهد، باید کیفیت هوای خروجی به دقت رصد شود تا آلودگی هوا یا بوی نامطبوع ایجاد نگردد.

طراحی مناسب لاشه سوز 

انواع تجاری لاشه سوز موجودند و باید مطابق با مشخصات سازنده و مقررات محلی نصب شوند. محل نصب معمولاً در فضای باز ولی زیر سایبان و دور از مواد قابل اشتعال است. لاشه سوز باید قوی ساخته شوند و ظرفیت لازم برای مدیریت تلفات روزانه را داشته باشند.

در انتخاب جنس بدنه، مدل‌های معتبر معمولاً از فولاد ضدزنگ، آلومینیوم‌شده یا فولادهای مقاوم در برابر گرما ساخته می‌شوند. مدل‌های دارای عایق و سپر حرارتی می‌توانند انرژی را حفظ کرده و دمای خارجی دستگاه را کاهش دهند. کنترل‌های خودکار و ترموکوپل‌ها می‌توانند به صرفه‌جویی در سوخت کمک کنند.

محل نصب و عملکرد

از آنجا که لاشه سوز باید روزانه مورد استفاده قرار گیرند، قرار دادن آن‌ها در محل نزدیک به سالن‌های طیور عملیاتی‌تر است. سرپوشیدن دستگاه در برابر شرایط جوی، عمر مفید آن را افزایش می‌دهد و نصب روی یک سکوی بتنی عملکرد را بهبود می‌بخشد.

جهت‌گیری دستگاه باید به‌گونه‌ای باشد که دود و هوای خروجی به سمت باد مخالف یا مناطق مسکونی هدایت نشود تا از شکایات همسایگان جلوگیری شود. همچنین فاصله دودکش از سازه‌های چوبی یا درختان باید به اندازه کافی باشد تا خطر حریق کاهش یابد.

هزینه‌های لاشه سوز 

هزینه اصلی شامل خرید اولیه دستگاه، نگهداری دوره‌ای و هزینه سوخت است. قطعات مصرفی مانند روکش‌ها و گریت‌ها ممکن است هر دو تا سه سال نیاز به تعویض داشته باشند و کل سیستم هر پنج تا هفت سال نیازمند بازسازی یا تعویض کامل باشد.

مطالعه‌ای توسط محققان دانشگاه نشان داد که عوامل زیادی در هزینه و کارایی موثرند:

  • مدیریت کش در هفتهٔ اول رشد تأثیر زیادی بر کارایی دارد.
  • هزینهٔ دفع با افزایش سن گله کاهش می‌یابد؛ زیرا چربی بیشتر پرندگان مسن‌تر به فرآیند احتراق کمک می‌کند.
  • استفاده از ترموکوپل و کنترل دما که مشعل را زمان‌بندی می‌کند ممکن است هزینه‌ها را کاهش دهد.

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها

لاشه سوز روشی قابل قبول و ایمن برای مدیریت تلفات در تولید طیور است که از شیوع بیماری جلوگیری کرده و از آلودگی منابع آب جلوگیری می‌کند. با پیشرفت فناوری در زمینه کنترل انتشار و افزایش کارایی سوخت، این روش رقابتی‌تر خواهد شد. پیشنهاد می‌شود تولیدکنندگان این گزینه را در چارچوب سیستم مدیریت منابع خود و پس از مشورت با مقامات محلی بررسی کنند.

Incinerator coupled with a freezer unit.
لاشه سوز متصل به واحد فریز.



محصولات مرتبط

جدیدترین نوشته ها