رنج نامه کشاورزان به وزیر جهاد کشاورزی


دسته بندی: اخبار کشاورزی
رنج نامه کشاورزان به وزیر جهاد کشاورزی

رئیس مجمع هماهنگی تشکلهای کشاورزی ایران در نامه ای سرگشاده به حجتی وزیر جهاد کشاورزی دولت ‏یازدهم به تبیین برخی بی مهری های چند سال اخیر نسبت به جامعه کشاورزی پرداخت.‏
رئیس مجمع هماهنگی تشکلهای کشاورزی ایران در نامه ای سرگشاده به حجتی وزیر جهاد کشاورزی دولت ‏یازدهم به تبیین برخی بی مهری های چند سال اخیر نسبت به جامعه کشاورزی پرداخت.‏
در این نامه که اصل آن در اختیار دهقان نیوز قرار گرفته آمده است:‏
جناب آقای مهندس حجتی وزیر محترم جهاد کشاورزی‏
سلام علیکم‏
احتراماً لازم می دانم به نمایندگی از جامعه کشاورزان ایران موفقیت شما را در کسب رأی اعتماد از نمایندگان ‏ملت که بدون شک حاصل سوابق درخشان اجرایی و شخصیت وزین و متعهد حضرتعالی و همچنین تلاش و پی ‏گیری کلیه تشکلهای بخش کشاورزی و عده ای از همکاران محترم و علاقه مند شما در اقناع نمایندگان بود به شما ‏تبریک عرض نمایم و در آغازین روزهای تصدی تان بر وزارت جهاد کشاورزی اندکی پرده ها را کنار زده و ‏برخی احتمالاً نادیده ها و ناشنیده های بخش را به اطلاع شما برسانم.‏
الف: چنانچه مستحضرید بیش از 95 درصد کشاورزی ایران در اختیار بخش خصوصی است خصوصاً در چند ‏سال اخیر با حذف اکثر یارانه ها و حمایت های دولتی، رابطه وزارت جهاد کشاورزی و سازمانهای جهاد ‏کشاورزی با کشاورزان به پایین ترین سطح خود در تاریخ ایران رسیده و رابطه کشاورزان محدود شده است به ‏چهار عامل:‏
‏1. هکتاری یک کیسه کود یارانه ای که جهاد کشاورزی می دهد که حذف هر چه سریع تر آن به دلایل مختلف به ‏نفع کشاورزان می باشد.‏
‏2. وام های مصوب یارانه دار جهت طرح های کشاورزی که با وجود یک بانک تخصصی زیر مجموعه وزارت ‏یعنی بانک کشاورزی عملاً ورود وزارت جهاد کشاورزی به آن تنها افزایش بروکراسی و اطاله مسیر کشاورز و ‏باعث نارضایتی است نکته جالب اینجاست که در نهایت این نظر و رأی بانک است که اجرا می شود. پس بهتر ‏است کل یارانه ها و نحوه تخصیص آن به بانک کشاورزی ابلاغ و واگذار شود.‏
‏3. سوخت کشاورزی که لازم است هر چه سریعتر برای کلیه ادوات کشاورزی کارت هوشمند سوخت صادر ‏شود.‏
‏4. مسائل مربوط به امور اراضی که یکی از معظلات اصلی کشاورزان ایران فاقد سند بودن بخش عمده ای از ‏اراضی می باشد و بیشترین ارباب رجوع متعلق به این قسمت است که لازم است سازمان امور اراضی به شدت ‏هم از نظر سخت افزاری و هم از نظر نرم افزاری تقویت شود.‏
در کل امروزه وضع به گونه ای است که در اکثر استانها مراجعات به سازمانهای جهاد کشاورزی به تعداد ‏انگشتان دست هم نمی رسد که بخش عمده آنها هم متعلق به امور اراضی می باشد.‏
چنانچه ملاحضه می کنید بر خلاف دهه اول انقلاب که بنا بر تفکر حاکم بر دولت های وقت و همچنین ضرورت ‏های جنگی تقریباً بخش عمده ای از امکانات دولت در بخش کشاورزی هزینه می شد که این خود وجود وزارتخانه ‏های پر پرسنل و حجیم جهاد کشاورزی را طلب می کرد اما امروزه عملاً کار چندانی برای وزارتخانه نمانده ‏است.‏
اما نکته بسیار مهم دیگر مظلومیت و ضعف قدرت چانه زنی و اثر گذاری سیاسی بخش کشاورزی است که این ‏امر باعث ناتوانی بخش کشاورزی در کسب سهم مناسب از امکانات و امتیازات ملی می باشد. حضرتعالی مشاهده ‏می فرمایید بواسطه قدرت و نفوذ بخش صنعت بنام حمایت از خودروسازی ملی دو دهه با اخذ عوارض سنگین از ‏ورود خودروهای خارجی به کشور جلوگیری می شود و مردم ایران مجبور به استفاده از خودروهای بی کیفیت و ‏غیر استاندارد می شوند که جان صدها و هزاران هم وطن ما را می گیرند و به خاطر فضای بدون رقابت، مدیران ‏صنعت خودروسازی حتی زحمت بهبود کیفیت خودروها را به خود نمی دهند و فریاد و تبلیغات لزوم حمایت از ‏خودروسازی به بهانه 700 هزار شاغل آن گوش فلک را پر کرده است در حالی که چنانچه مستحضرید در چهار ‏سال گذشته بنا بر گزارشات رسمی مرکز آمار ایران به دلیل عدم حمایت از کشاورزان بیش از یک میلیون شاغل ‏در بخش کشاورزی را از دست داده ایم.‏
دولتی که در مقابل هر گونه خواسته و اراده خودروسازان، خاضع و فرمانبردار بود به محض چند تومان گران ‏شدن مثلاً سیب زمینی بر صادرات آن تعرفه 70 درصد می بست! براستی آیا این دست کردن در جیب کشاورز ‏نیست؟! و مگر دولت به آن سیب زمینی کار ریالی یارانه یا کمک داده بود که بر صادرات محصولات کشاورزی ‏تعرفه سنگین می بندد تا قیمت آن کاهش یابد و مردم سیب زمینی ارزانی بخرند!‏
اشکالی ندارد دولت برای جلب رضایت عامه برخی محصولات کشاورزی را ارزان بدست مردم برساند اما باید ‏مابه التفاوت آن را از جیب خود بپردازد نه آنکه به ناحق کشاورز را مجبور به ارزان فروشی کند!‏
جناب وزیر در این مثال آشکار خوب می دانید که این ناشی از ضعف جامعه کشاورزی است که مهمترین دلیل آن ‏نبود تشکل های قدرتمند و واقعی و فراگیر در بخش کشاورزی است متأسفانه شاهد بودیم در چند سال گذشته که ‏کشاورزان سراسر کشور در زیر چرخ های سوء مدیریت وزیر جهاد کشاورزی و کم لطفی های دولت دهم در ‏حال له شدن بود مسئولین برخی تشکل های ملی ما در ثنا و ستایش وزیر وقت گوی سبقت از یکدیگر می ربودند، ‏این ضعف و مظلومیت و عقب ماندگی به حدی بود که رئیس دولت دهم در صبح یکی از روزها به یکباره تصمیم ‏می گیرد بخش کشاورزی را دچار یک جهش تاریخی نماید و طرح توسعه کشاورزی کلید می خورد. طرحی که ‏اگر چه قطعاً قصد و نیت آن خیر و به جهت کمک به کشاورزان و تولید بوده ولی یکی از فجایع بزرگ بخش ‏کشاورزی را رقم زد.‏
در حالیکه کشور در بحران بی آبی و کم آبی می سوخت رئیس جمهور محترم وعده افزایش 2 میلیون هکتار سطح ‏زیر کشت را سر داد و در سراسر کشور در سطح استانی و شهرستانی کارگروه های مربوطه شکل گرفت و با ‏سرعت زایدالوصفی و تحت فشار شدید استانداران، طرحها به صورت فله ای از پرورش غاز خانگی گرفته تا ‏دامداری های صنعتی و سنتی کلید خورد در حالیکه در منطقه ای چندین دامداری موفق و با سابقه به علت ‏مشکلات عدیده مانند گرانی خوراک دام و نهاده ها و عدم تخصیص سوخت یارانه ای و ... تعطیل شده بودند با ‏اغوای دریافت وامهای کم بهره تعداد زیادی متقاضی ایجاد دامداری شدند! ( که البته بخش عمده ای از آنها غیر ‏کشاورز بودند) اکثر این دامداریها به محض دریافت آخرین قسط وام ها، کلیه وسایل قابل فروش دامداری را به ‏متقاضی در آستانه گرفتن وام دیگری فروختند که لازم است بلافاصله راستی آزمایی از این طرح بزرگ که ‏آمارهای اشتغالزایی آن با تبلیغات بسیار ارائه شده انجام شود.‏
در بحث قوانین و مقررات بخش کشاورزی بسیاری از قوانین از جمله قانون منع تغییر کاربری اراضی کشاورزی ‏به عنوان سدی محکم جلوی توسعه کشاورزی را گرفته است برای آنکه در اطراف تهران و چند کلانشهر ساخت و ‏ساز شد و یک تولید کننده در دورترین نقاط کشور برای ایجاد یک مرغداری و یا دامداری و یا هر چیز دیگر باید ‏استعلام های 17 گانه را پاسخ بگیرد.‏
اگر دولت دهم همین مورد را اصلاح می کرد بزرگترین خدمت به کشاورزان بود. گاهی دو سال این استعلام ها ‏زمان می برد و تولید کننده از تولید منصرف می شود و در جای دیگر باغداری از دیوار کشیدن به دور باغش ‏محروم می شود و دزدان و احشام هر روزی مهمان باغ او می شوند ( که باید قانون به جای منع کلی فقط ناظر بر ‏مجازات ساخت و ساز مسکونی آنهم به قصد تجارت و فروش نه اسکان خود کشاورز تغییر یابد)‏
ب: در حوزه سرمایه گذاری بخش کشاوزری
جناب وزیر ؛ سرمایه گذاری یا باید دولتی باشد یا خصوصی‏
در سرمایه گذاری دولتی که از طریق بانکها انجام می شود مهمترین مشکل کشاورزان بدهی های معوقه که آنها ‏را از دریافت تسهیلات جدید محروم می کند و دیگری مشکل تأمین وثیقه که تقریباً اکثر کشاورزان گرفتار آن ‏هستند و لازم است سریعاً ضمانت های جایگزین تعریف شود و در بخش خصوصی بحث ایجاد امنیت و آگاهی و ‏تسهیل ورود سرمایه گذاران اهمیت دارد که برای این دو راهکارهای عملی اندیشیده شده که بعداً ارائه می گردد.‏
پ: در حوزه سلامت محصولات کشاورزی
جناب وزیر ؛ فاجعه محصولات کشاورزی ناسالم به حدی نگران کننده است که شاید لازم باشد به یکی از اولویت ‏های اول وزارتخانه تبدیل شود.‏
سونامی استفاده از سموم و کودهای کشاوزری به وضوح و به عینه برای ما مسئولین تشکلها که خود اغلب از ‏مزرعه داران بزرگ کشور می باشیم قابل مشاهده است. بطور مثال حتماً می دانید که کمتر هویجی در کشور تولید ‏می شود که با بارانی از نفت سفید، علفکش نشده است که این و سایر نمونه ها سلامت مردم خصوصاً کودکان را ‏به شدت به خطر انداخته است. آیا کاهش سن ابتلا به انواع سرطانها و بیماریهای صعب العلاج نگران کننده نشده ‏است؟!‏
در پایان ضمن آرزوی توفیق روز افزون برای حضرتعالی امیدواریم همچون گذشته وزیری در جهت تأمین منافع ‏کشاورزان بوده و با شجاعت در هیات دولت از حقوق جامعه کشاورزی در مقابل حامیان کثیر سایر بخشها دفاع ‏نمایید. بدیهی است در این مسیر تمامی کشاورزان و تشکلهای واقعی بخش کشاورزی یاور شما خواهند بود.‏
مسعود اسدی / رئیس مجمع هماهنگی تشکلهای کشاورزی کشور

سایت تابناک – 92/5/30‏