بیش از 55 درصد خاک‌های کشور زیر نیم درصد مواد آلی دارد‏


دسته بندی: اخبار کشاورزی
بیش از 55 درصد خاک‌های کشور زیر نیم درصد مواد آلی دارد‏

به‌دلیل کمبود مواد آلی در خاک‌های کشور، سوزاندن بقایای گیاهی برای آماده‌سازی زمین در کشت دوم به هیچ ‏عنوان توصیه نمی‌شود.‏
به‌دلیل کمبود مواد آلی در خاک‌های کشور، سوزاندن بقایای گیاهی برای آماده‌سازی زمین در کشت دوم به هیچ ‏عنوان توصیه نمی‌شود.‏
رئیس مؤسسه تحقیقات خاک و آب کشور در گفتگو با ایانا با اعلام این مطلب گفت: آماده‌سازی زمین زراعی برای ‏کشت دوم در برخی از مناطق کشور، کشاورزان را به سوزاندن بقایای کشت اول واداشته است.‏
دکتر حسین بشارتی افزود: در حالی که سوزاندن بقایای کشت اول برای برخی کشاورزان راحت‌ترین، ‏کم‌هزینه‌ترین و سریع‌ترین راه ممکن برای آماده‌سازی زمین زراعی است، اما اثرات نامطلوبی که در بافت خاک ‏و فقر عناصر غذایی آن می‌گذارد، برای سال‌های طولانی مشکل‌ساز است.‏
وی خاطرنشان کرد: در بیش از 55 درصد خاک‌های کشور مواد آلی زیر یک درصد و حتی زیر نیم درصد ‏گزارش شده است و سوزاندن باعث می‌شود که تمام مواد آلی از بین برود.‏
بشارتی ادامه داد: برای جبران کسری عناصر آلی خاک، برگرداندن بقایای گیاهی توصیه می‌شود، اما این روش ‏از آنجا که نیازمند خرد کردن کاه و کلش‌ها و شخم مجدد برای زیر خاک بردن بقایای گیاهی است و به هزینه ‏بیشتری نیاز دارد، توسط کشاورزان معمولاً اجرا نمی‌شود.‏
وی تصریح کرد: سوزاندن بقایای گیاهی چیزی جز خاکستر برای زمین کشاورزی نخواهد داشت که این ماده ‏معدنی دارای کلسیم و پتاسیم بسیار بالایی است، اما زمین‌های زراعی ایران غنی از این دو ماده بوده و نیازی به ‏افزایش مجدد آن نیست.‏
مرگ میکروارگانیسم‌های مفید بر اثر سوزاندن بقایای گیاهی
رئیس مؤسسه تحقیقات خاک و آب کشور یادآور شد: بدترین عملیات کشاورزی، سوزاندن بقایای گیاهی است که ‏هیچ‌گاه و در هیچ شرایطی توصیه نمی‌شود.‏
بشارتی تأکید کرد: علاوه بر آنکه مواد آلی خاک با سوزاندن از بین می‌رود، بسیاری از میکروارگانیسم‌های مفید و ‏کرم‌ها نیز از بین می‌روند.‏
وی اظهار داشت: بهتر است برای زودتر تجزیه شدن بقایای گیاهی پس از شخم، کود اوره به خاک اضافه شود تا ‏بتوان سریع‌تر زمین را برای کشت دوم آماده کرد.‏
بشارتی در پایان گفت: تنها 30 درصد خاک‌های کشور کمبود پتاسیم دارند، بنابراین سوزاندن به هیچ عنوان ‏توصیه نمی‌شود.‏

خبرگزاری ایانا – 92/4/30‏