در حال جستجو...ابهام در وظیفه معاونت دامی در بخش کشاورزی
دسته بندی: اخبار کشاورزی
به گزارش موج، یکی از بخش‌های مهم وزارت جهاد کشاورزی، معاونت دامی است که
با توجه به ضرورت خودکفائی کشور در تولید محصولات کشاورزی برای تامین
امنیت غذایی خود، می‌بایست با برنامه ریزی بهتری عمل کند.
به گزارش موج، یکی از بخش‌های مهم وزارت جهاد کشاورزی، معاونت دامی است که با توجه به ضرورت خودکفائی کشور در تولید محصولات کشاورزی برای تامین امنیت غذایی خود، می‌بایست با برنامه ریزی بهتری عمل کند.
تا سال 1356 موسسه تحقیقات دام‌پروری فعلی کشور (حیدرآباد) در تشکیلات سازمان دام پروری قرار داشته بطوریکه سازمان دام‌پروری کشور دارای سه معاونت بوده است. معاونت تحقیقاتی، معاونت فنی و معاونت اداری و مالی و تا سال 1359 اعتبارات مؤسسه تحقیقات دام‌پروری نیز در قالب اعتبارات سازمان دام‌پروری لحاظ شده بود که از سال مذکور اعتبارات این دو از یکدیگر تفکیک شد.
در پی پیروزی انقلاب اسلامی و با تشکیل وزارت جهاد سازندگی، فعالیت‌های امور دام همزمان با سایر فعالیت‌های این نهاد در دل روستاهای کشور از طریق تهیه دارو، سم و واکسن، خوراک دام و بسیاری از فعالیت‌های خدماتی آغاز شد و دامنه فعالیت‌های این زیر بخش هر روز ابعاد وسیع‌تری پیدا می‌کرد تا این که به اقدامات زیربنایی اصولی در باب اصلاح نژاد، مطالعه و تحقیقات، تدوین و اعمال نظام بهره‌برداری متناسب با شرایط روستا و امر خدمات و توسعه آن در مناطق روستایی منجر گردید و نهایتاً در تاریخ ۱۳۶۹/۶/۱۱ وظایف امور دام و طیور توسط مجلس شورای اسلامی به وزارت جهاد سازندگی محول گردید.
سرانجام در تاریخ ۱۳۷۱/۴/۱۰ در بیست و نهمین اجلاس شورای عالی اداری بنا به پیشنهاد سازمان اداری و استخدامی کشور سازمان دام‌پروری کشور منحل و کلیه وظایف، اختیارات، اعتبارات، تجهیزات، نیروی انسانی و دارائی‌ها و تعهدات آن به تناسب حوزه مرکزی (ستاد وزارتخانه) و واحدهای خارج از مرکز به وزارت جهاد سازندگی منتقل گردید. در لایحه برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (1383-1379) مقرر گردید در راستای تصحیح، بهسازی و اصلاح نظام اداری در ابعاد تشکیلات، به منظور ایجاد هماهنگی و جلوگیری از تداخل نهادهای نظارتی و کاستن از فعالیت‌های موازی، تغییراتی در ساختار تشکیلات دستگاه‌های اجرائی کشور انجام پذیرد؛ لذا با توجه به سنخیت وظایف وزارتخانه جهادسازندگی و کشاورزی و یکی بودن محدوده فعالیت‌های مربوطه، این دو وزارتخانه ادغام شده و با نام وزارت جهاد کشاورزی به فعالیت پرداخت. در راستای این ادغام، در نهادها و بخشهایی که در هر دو وزارتخانه با فعالیت‌های مشابه و موازی وجود داشتند تغییرات عمده ای صورت پذیرفت، لیکن بخش هایی نظیر معاونت امور دام و سازمان دامپزشکی، که بخش هایی مستقل و یگانه با شرح وظایفی مشخص بودند، کماکان در همان محدوده وظایف قبلی به فعالیت خویش ادامه دادند.
اما به شهادت نمایندگان مجلس متولیان بخش کشاورزی در مورد ظرفیت‌های بخش خود کمترین آمار را دارند که این خود جای انتقاد دارد.
هدف و وظایف اساسی سازمان دام‌پروری کشور به ترتیب زیر عنوان گردیده است :
1- هدف :
- انتخاب و اصلاح و تکثیر بهترین نژادهای دام و طیور مورد نیاز کشور.
2- وظایف اساسی :
- اصلاح نژاد دام و طیور و زنبورعسل و کرم ابریشم به منظور فراهم آوردن امکان استفاده و بهره‌برداری از آن‌ها.
- ایجاد کارخانه نمونه لبنیات و جوجه‌کشی و انجام سایر اقدامات لازم برای بهبود صنایع لبنی و پرورش طیور.
- ایجاد مؤسسات نمونه جهت دام‌پروری و پرورش طیور به منظور ادامه روش‌های دامداری و مرغداری نوین.
- انجام تحقیقات مربوط به دام‌پروری و ارائه طرق حل مشکلات با توجه به تحقیقات و بررسی‌های به عمل آمد.
متأسفانه متولیان بخش کشاورزی هیچ‌گونه آماری از ظرفیت‌های بخش خود نداشته و به طور مثال زمانی که از آن‌ها در مورد تعداد دام‌های شیری سؤال می‌شود، هیچ پاسخی برای آن ندارند و این یعنی فاجعه.
نبود آماری دقیق از میزان تولید شیر، حجم گندم تولید شده و تعداد گاوها و گوسفندهای شاغل در صنعت دامداری، نشان از نبود مدیریت جامع در وزارت کشاورزی و زیرمجموعه‌هایش است.
شاید کار متولیان بخش کشاورزی به خصوص در قسمت دام و طیور، تنها واردات است و تولید در مجموعه دیگری نظارت می‌شود!
سؤال اساسی این است که ایمنی غذا در کشور ما توسط کدام نهاد تأمین می‌شود؟
چه کسی باید پاسخگوی ورود سویه های جدید بیماری‌های دام و طیور به کشور توسط دام‌های آلوده باشد؟
کدام متولی باید به صنعتگران بخش کشاورزی، به خصوص در زمینه تولید دام و طیور آموزش دهد؟
چه ارگانی مسئول نظارت بر واکسیناسیون حیوانات به طور صحیح است؟
کدام بخش باید بر حسن انجام کارهای بهداشتی در دامداری‌ها و مرغداری‌های کشور نظارت کند؟
در چه زمان و توسط چه کسی، صنایع سنتی کشور در بخش تولیدات کشاورزی، صنعتی خواهند شد؟
آیا هنوز وقت آن نرسیده است که به کشاورزی به عنوان یک تخصص که نیاز به دانش روز دارد، نگاه کنیم؟
چرا به بخش کشاورزی به چشم حیات خلوت انسان‌های سرمایه دار نگاه می‌شود و درس خوانده های این بخش در هیچ مرحله ای به حساب نمی‌آیند؟
متأسفانه در مورد مدیریت غلط در بخش‌های مختلف کشاورزی زیاد صحبت شده است.
اما دریغ از یک واکنش مثبت و یا یک تغییر در انجام کارها.
خبرگزاری موج – 92/4/10
به گزارش موج، یکی از بخش‌های مهم وزارت جهاد کشاورزی، معاونت دامی است که با توجه به ضرورت خودکفائی کشور در تولید محصولات کشاورزی برای تامین امنیت غذایی خود، می‌بایست با برنامه ریزی بهتری عمل کند.
تا سال 1356 موسسه تحقیقات دام‌پروری فعلی کشور (حیدرآباد) در تشکیلات سازمان دام پروری قرار داشته بطوریکه سازمان دام‌پروری کشور دارای سه معاونت بوده است. معاونت تحقیقاتی، معاونت فنی و معاونت اداری و مالی و تا سال 1359 اعتبارات مؤسسه تحقیقات دام‌پروری نیز در قالب اعتبارات سازمان دام‌پروری لحاظ شده بود که از سال مذکور اعتبارات این دو از یکدیگر تفکیک شد.
در پی پیروزی انقلاب اسلامی و با تشکیل وزارت جهاد سازندگی، فعالیت‌های امور دام همزمان با سایر فعالیت‌های این نهاد در دل روستاهای کشور از طریق تهیه دارو، سم و واکسن، خوراک دام و بسیاری از فعالیت‌های خدماتی آغاز شد و دامنه فعالیت‌های این زیر بخش هر روز ابعاد وسیع‌تری پیدا می‌کرد تا این که به اقدامات زیربنایی اصولی در باب اصلاح نژاد، مطالعه و تحقیقات، تدوین و اعمال نظام بهره‌برداری متناسب با شرایط روستا و امر خدمات و توسعه آن در مناطق روستایی منجر گردید و نهایتاً در تاریخ ۱۳۶۹/۶/۱۱ وظایف امور دام و طیور توسط مجلس شورای اسلامی به وزارت جهاد سازندگی محول گردید.
سرانجام در تاریخ ۱۳۷۱/۴/۱۰ در بیست و نهمین اجلاس شورای عالی اداری بنا به پیشنهاد سازمان اداری و استخدامی کشور سازمان دام‌پروری کشور منحل و کلیه وظایف، اختیارات، اعتبارات، تجهیزات، نیروی انسانی و دارائی‌ها و تعهدات آن به تناسب حوزه مرکزی (ستاد وزارتخانه) و واحدهای خارج از مرکز به وزارت جهاد سازندگی منتقل گردید. در لایحه برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (1383-1379) مقرر گردید در راستای تصحیح، بهسازی و اصلاح نظام اداری در ابعاد تشکیلات، به منظور ایجاد هماهنگی و جلوگیری از تداخل نهادهای نظارتی و کاستن از فعالیت‌های موازی، تغییراتی در ساختار تشکیلات دستگاه‌های اجرائی کشور انجام پذیرد؛ لذا با توجه به سنخیت وظایف وزارتخانه جهادسازندگی و کشاورزی و یکی بودن محدوده فعالیت‌های مربوطه، این دو وزارتخانه ادغام شده و با نام وزارت جهاد کشاورزی به فعالیت پرداخت. در راستای این ادغام، در نهادها و بخشهایی که در هر دو وزارتخانه با فعالیت‌های مشابه و موازی وجود داشتند تغییرات عمده ای صورت پذیرفت، لیکن بخش هایی نظیر معاونت امور دام و سازمان دامپزشکی، که بخش هایی مستقل و یگانه با شرح وظایفی مشخص بودند، کماکان در همان محدوده وظایف قبلی به فعالیت خویش ادامه دادند.
اما به شهادت نمایندگان مجلس متولیان بخش کشاورزی در مورد ظرفیت‌های بخش خود کمترین آمار را دارند که این خود جای انتقاد دارد.
هدف و وظایف اساسی سازمان دام‌پروری کشور به ترتیب زیر عنوان گردیده است :
1- هدف :
- انتخاب و اصلاح و تکثیر بهترین نژادهای دام و طیور مورد نیاز کشور.
2- وظایف اساسی :
- اصلاح نژاد دام و طیور و زنبورعسل و کرم ابریشم به منظور فراهم آوردن امکان استفاده و بهره‌برداری از آن‌ها.
- ایجاد کارخانه نمونه لبنیات و جوجه‌کشی و انجام سایر اقدامات لازم برای بهبود صنایع لبنی و پرورش طیور.
- ایجاد مؤسسات نمونه جهت دام‌پروری و پرورش طیور به منظور ادامه روش‌های دامداری و مرغداری نوین.
- انجام تحقیقات مربوط به دام‌پروری و ارائه طرق حل مشکلات با توجه به تحقیقات و بررسی‌های به عمل آمد.
متأسفانه متولیان بخش کشاورزی هیچ‌گونه آماری از ظرفیت‌های بخش خود نداشته و به طور مثال زمانی که از آن‌ها در مورد تعداد دام‌های شیری سؤال می‌شود، هیچ پاسخی برای آن ندارند و این یعنی فاجعه.
نبود آماری دقیق از میزان تولید شیر، حجم گندم تولید شده و تعداد گاوها و گوسفندهای شاغل در صنعت دامداری، نشان از نبود مدیریت جامع در وزارت کشاورزی و زیرمجموعه‌هایش است.
شاید کار متولیان بخش کشاورزی به خصوص در قسمت دام و طیور، تنها واردات است و تولید در مجموعه دیگری نظارت می‌شود!
سؤال اساسی این است که ایمنی غذا در کشور ما توسط کدام نهاد تأمین می‌شود؟
چه کسی باید پاسخگوی ورود سویه های جدید بیماری‌های دام و طیور به کشور توسط دام‌های آلوده باشد؟
کدام متولی باید به صنعتگران بخش کشاورزی، به خصوص در زمینه تولید دام و طیور آموزش دهد؟
چه ارگانی مسئول نظارت بر واکسیناسیون حیوانات به طور صحیح است؟
کدام بخش باید بر حسن انجام کارهای بهداشتی در دامداری‌ها و مرغداری‌های کشور نظارت کند؟
در چه زمان و توسط چه کسی، صنایع سنتی کشور در بخش تولیدات کشاورزی، صنعتی خواهند شد؟
آیا هنوز وقت آن نرسیده است که به کشاورزی به عنوان یک تخصص که نیاز به دانش روز دارد، نگاه کنیم؟
چرا به بخش کشاورزی به چشم حیات خلوت انسان‌های سرمایه دار نگاه می‌شود و درس خوانده های این بخش در هیچ مرحله ای به حساب نمی‌آیند؟
متأسفانه در مورد مدیریت غلط در بخش‌های مختلف کشاورزی زیاد صحبت شده است.
اما دریغ از یک واکنش مثبت و یا یک تغییر در انجام کارها.
خبرگزاری موج – 92/4/10
توئیتر
فیس بوک
لینکدینمحصولات مرتبط
جدیدترین نوشته ها
