در حال جستجو...دل پر درد کشاورزان در هفته کشاورزی
دسته بندی: اخبار کشاورزی
شالیکاران نمی‌توانند نان خود را از شالیزار تامین کنند اما یک دلال با موبایلش سود‌های میلیونی جابه‌جا می‌کند
شالیکاران نمی‌توانند نان خود را از شالیزار تامین کنند اما یک دلال با موبایلش سود‌های میلیونی جابه‌جا می‌کند... کشت گندم با این قیمت‌ها به صرفه نیست... ارز مرجع به گندم‌های خارجی می‌دهند 200 تومان به گندم ایرانی نمی‌دهند... چگونه با دو میلیون تومان می‌توان یکسال زندگی کرد... سیستم سنتی تولید و ناچیز بودن درآمد رغبت ورود جوانان به بخش کشاورزی را گرفته و کشاورزان هر روز پیر و پیرتر می‌شوند...\"
این بخشی از درد دل‌های گندم‌کاران و شالیکارانی است که از حاصل کار و تلاش یکساله‌شان ناراضی هستند و معتقدند کاشت برنج و گندم برایشان صرفه اقتصادی ندارد.
به گزارش خبرنگار ایسنا شالیکاران که با هزینه‌های بالای تولید و بی‌مهری‌های مسئولان و بازار مواجهند، گاهی پیشنهاد دلالان برای ویلاسازی را برای گذران زندگی آرام‌تر بر ادامه شالیکاری ترجیح می‌دهند. گندم‌کاران هم که یکسال به انتظار روز برداشت و البته حساب و کتاب نشسته‌اند تا حاصل زحمت‌شان را درو کنند، بهای اندک خرید تضمینی گندم خستگی به تن‌شان می‌ماند.
شیرین پارسی – شالیکار نمونه شهرستان طالش استان گیلان - به ایسنا گفت: اگر به استان گیلان سفر کنید از کنار هر جاده‌اش که بگذرید، می‌بینید شالیزارهایی که تا پیش از این تامین‌کننده‌ی اصلی برنج کشور بودند به ویلاهای رنگارنگ تبدیل شده است.
به گفته وی این بیماری در مازندران پیش‌تر از این رخ داده بود و از سه سال اخیر تاکنون شالیزارهای استان گیلان نیز رها و خشک شده‌اند چراکه شالیکاران نمی‌توانند نان خود را از شالیزار تامین کنند؛ بنابراین زمین زراعی‌شان که میراث‌شان است می‌فروشند تا با سرمایه‌گذاری در کارهای دیگر مانند ویلاسازی درآمدی برای تامین زندگی خود کسب کنند.
کشاورزان هر روز پیرتر می‌شوند
این شالیکار نمونه معتقد است: در سال‌های اخیر علی‌رغم اینکه قیمت نهاده‌های کشاورزی بیش از 300 درصد افزایش داشته و ماشین‌آلات و دستمزد کارگران بسیار گران‌تر شده هیچ‌گونه حمایتی از شالیکاران صورت نگرفته آنها همچنان با سیستم سنتی تولید دست‌و پنجه نرم می‌کنند که این باعث خود رغبت ورود نسل جوان به بخش کشاورزی را گرفته و میانگین سنی کشاورزان را روز به روز افزایش می‌دهد.
وی اظهار کرد: در کشور‌هایی مانند ترکیه کشاورزان حدود 20 درصد از یارانه‌های دولتی برخوردارند و در کشور‌های پیشرفته همچون آمریکا و ژاپن بعضا تا 60 درصد از این یارانه‌ها استفاده می‌کنند اما در ایران خبری از این حمایت‌ها نیست.
پارسی با ابراز تاسف از اینکه بی‌رغبتی شالیکاران حاصل سیاست‌گذاری نادرست و نبود حمایت از کشاورزان است، تصریح کرد: وقتی یک دلال با موبایلش سود‌های میلیونی از دسترنج کشاورزان جابه‌جا می‌کند شالیکاری با چه انگیزه‌ای چگونه در گرما، سرما، باران و برف در گل ولای شالیزار تولید کنند. از طرف دیگر برنج‌های نامرغوب هندی و پاکستانی حتی در شهرستان‌های برنج‌خیز کشور بازار را از آن خود کرده‌اند.
یدالله رشیدی - یکی دیگر از شالیکار نمونه استان گیلان - به خبرنگار ایسنا گفت: نهاده‌های تولید کشاورزان، حق و حقوق کارگران، هزینه‌های تولید مانند دستمزد کارگری با افزایش قیمت بسیاری همراه بوده است و این می‌شود که کشاورز دخل‌وخرجش با هم جور در نمی‌آید و دیگر رغبتی برای ادامه‌ی کشت برنج ندارد.
شالیزارهایی که ویلا می‌شوند
وی افزود: هنگامی که شالیکاران پس از یک سال رنج و تلاش محصول خود را می‌خواهند بفروشند شاهد بی‌ثباتی بازاری هستند و محصولشان به نازل‌ترین قیمت خرید می‌شود و پس از چند ماه نگهداری از زمستان این محصول را به بالاترین قیمت می‌فروشند.
این شالیکار نمونه استان گیلان ادامه داد: شالیکاران از تولید و فروش برنج سودی نمی‌برند در حالی که هزینه‌های بسیاری متحمل شده و حمایتی هم از دولت دریافت نکرده‌اند.
رشیدی گفت: این بی‌انگیزگی باعث می‌شود شایکاران به پیشنهادات کلان دلالان پاسخ مثبت بدهند و شالیزارهای خود را به دست ویلاسازان بسپارند.
وی اظهارکرد: گرچه اخیرا دولت از ویلاسازی در شالیزارها جلوگیری می‌کند اما شالیکاران از آنجاکه تولید برایشان صرفه ندارد زمین‌های خود را به استخر‌های پرورش ماهی یا مزارع زارعت چوب تبدیل می‌کنند و با ادامه این وضعیت در سال‌های آینده دیگر نمی‌توان امیدی به دوام آوردن برنج ایرانی در بازار داشت.
بی‌ارزش بودن گندم ایرانی و ارز دولتی که به جیب کشاورزان خارجی می‌رود...
و اما گندم که محصول استراتژیک همه کشورهاست در کشور ما پس از سالها تلاش برای رسیدن به خودکفایی در تولید، بازهم گندم‌های خارجی نان مردم می‌شود چراکه گندم‌های ایرانی به دلیل ارزانی نان سفره‌های همسایگان می‌شود یا در جیره غذایی دام‌ها قرار می‌گیرد چون بعضا قیمت آن از کاه هم ارزان‌تر است...
ایرج کاشفی – یکی از گندم‌کاران شهرستان صحنه استان کرمانشاه – با ابزار نارضایتی از وضعیت تولید امسال، گفت: گندم‌کاران غرب کشور امسال با مشکلاتی مانند آفت سن و خشکسالی مواجه شدند اما این مشکلات برای آنها زمانی که قیمت‌های جدید اعلام شد، محسوس‌تر شد چراکه از طرفی این شرایط باعث شد نیمی از محصولشان که یکسال برایش زحمت کشیدند از بین برود و از طرفی هم کاهش محصول با قیمت‌های پایین، امیدی برای کشاورز باقی نگذاشت.
این گندم‌کار کرمانشاهی با گلایه از اینکه چگونه یک کشاورز می‌تواند با درآمد دو میلیون تومانی زندگی خود و خانواده‌اش را تا سال آینده بچرخاند، اظهار کرد: گرچه برخی کشاورزان برای افزایش درآمد خود در کنار گندم، نخود هم می‌کارند اما با شرایط آب و هوایی و ادامه بارش‌ها امیدی به سالم ماندن محصول نخود هم نیست.
کاشفی معتقد است: اگر دولت می‌خواهد از گندم‌کاران حمایت کند باید کودهای مورد نیاز آنها را به موقع به دستشان برساند این درحالیست که امسال به دلیل توزیع دیرهنگام کود، آفت‌های مختلف در محصول گندم بروز کرد و شیوع یافت. اکنون هم با قیمت پایین خرید تضمینی، زیان بیشتری برای کشاورزان رقم می‌زنند.
کورش غلامی - گندم‌کار کرمانشاهی در منطقه قصرشیرین - که خود کارشناس ارشد کشاورزی است، اظهار کرد: عراقی‌ها، مرغداران، دلالان و دولت خریداران گندم کشاورزان هستند که در این بین نهایتا کشاورزان ضرر می‌کنند.
به گفته وی دولت با اجبار می‌خواهد گندم‌های کشاورزان را به قیمت پایین بخرد و به همین دلیل محدودیت‌های تردد را برای کامیون‌های حامل گندم اعمال کرده است اما غافل از اینکه دلالان ایرانی و عراقی قبل از برداشت، محصول کشاورزان را پیش‌خرید کرده و شبانه آن را به انبارهای خود می‌برند.
ارز مرجع به گندم‌های خارجی می‌دهند 200 تومان به گندم ایرانی نمی‌دهند
این گندم‌کار با ابراز تاسف از اینکه ارزش محصول داخلی پایین تلقی می‌شود، گفت: مسئولان حاضر نیستند 200 تومان بیشتر بابت گندم ایرانی بپردازند اما ارز مرجع برای واردات گندم‌های خارجی اختصاص می‌دهند که این سود به جیب کشاورزان خارجی می‌رود و کشاورزان داخلی همچنان از سود تولید بی‌بهره هستند.
وی تصریح کرد: در شرایطی که قیمت نهاده‌ها و عوامل تولید بالاست و یک کشاورز باید یک کیسه کود را که قبلا 5000 تومان بود 50 هزار تومان بخرد، قیمت 800 تومان هم برای هر کیلو گندم نمی‌تواند برای کشاورزان به صرفه و راضی‌کننده باشد.
غلامی با گلایه از نحوه خرید نامناسب گندم گفت: دولت به بهانه‌های مختلف مانند آفت‌زدگی و پایین بودن کیفیت و ... از وزن گندم‌های تحویلی کشاورزان می‌کاهد تا پول کمتری به آنها بدهد. در صورتیکه دلالان و مشتریان عراقی بدون این بهانه تراشی‌ها پول مناسبی بابت گندم‌های کشاورزان می‌پردازند و کشاورزان هم برای فروش محصول خود به دلالان انگیزه بیشتری دارند.
یکی دیگر از مشکلاتی که این کارشناس ارشد کشاورزی به آن اشاره دارد، این است که 20 روز تا یک ماه طول می‌کشد تا بهای دسترنج کشاورزان پرداخت شود درحالیکه دلالان ایرانی و عراقی بهای گندم را در مزرعه و سر باسکول به کشاورزان می‌پردازند.
خبرگزاری ایسنا – 92/3/23
شالیکاران نمی‌توانند نان خود را از شالیزار تامین کنند اما یک دلال با موبایلش سود‌های میلیونی جابه‌جا می‌کند... کشت گندم با این قیمت‌ها به صرفه نیست... ارز مرجع به گندم‌های خارجی می‌دهند 200 تومان به گندم ایرانی نمی‌دهند... چگونه با دو میلیون تومان می‌توان یکسال زندگی کرد... سیستم سنتی تولید و ناچیز بودن درآمد رغبت ورود جوانان به بخش کشاورزی را گرفته و کشاورزان هر روز پیر و پیرتر می‌شوند...\"
این بخشی از درد دل‌های گندم‌کاران و شالیکارانی است که از حاصل کار و تلاش یکساله‌شان ناراضی هستند و معتقدند کاشت برنج و گندم برایشان صرفه اقتصادی ندارد.
به گزارش خبرنگار ایسنا شالیکاران که با هزینه‌های بالای تولید و بی‌مهری‌های مسئولان و بازار مواجهند، گاهی پیشنهاد دلالان برای ویلاسازی را برای گذران زندگی آرام‌تر بر ادامه شالیکاری ترجیح می‌دهند. گندم‌کاران هم که یکسال به انتظار روز برداشت و البته حساب و کتاب نشسته‌اند تا حاصل زحمت‌شان را درو کنند، بهای اندک خرید تضمینی گندم خستگی به تن‌شان می‌ماند.
شیرین پارسی – شالیکار نمونه شهرستان طالش استان گیلان - به ایسنا گفت: اگر به استان گیلان سفر کنید از کنار هر جاده‌اش که بگذرید، می‌بینید شالیزارهایی که تا پیش از این تامین‌کننده‌ی اصلی برنج کشور بودند به ویلاهای رنگارنگ تبدیل شده است.
به گفته وی این بیماری در مازندران پیش‌تر از این رخ داده بود و از سه سال اخیر تاکنون شالیزارهای استان گیلان نیز رها و خشک شده‌اند چراکه شالیکاران نمی‌توانند نان خود را از شالیزار تامین کنند؛ بنابراین زمین زراعی‌شان که میراث‌شان است می‌فروشند تا با سرمایه‌گذاری در کارهای دیگر مانند ویلاسازی درآمدی برای تامین زندگی خود کسب کنند.
کشاورزان هر روز پیرتر می‌شوند
این شالیکار نمونه معتقد است: در سال‌های اخیر علی‌رغم اینکه قیمت نهاده‌های کشاورزی بیش از 300 درصد افزایش داشته و ماشین‌آلات و دستمزد کارگران بسیار گران‌تر شده هیچ‌گونه حمایتی از شالیکاران صورت نگرفته آنها همچنان با سیستم سنتی تولید دست‌و پنجه نرم می‌کنند که این باعث خود رغبت ورود نسل جوان به بخش کشاورزی را گرفته و میانگین سنی کشاورزان را روز به روز افزایش می‌دهد.
وی اظهار کرد: در کشور‌هایی مانند ترکیه کشاورزان حدود 20 درصد از یارانه‌های دولتی برخوردارند و در کشور‌های پیشرفته همچون آمریکا و ژاپن بعضا تا 60 درصد از این یارانه‌ها استفاده می‌کنند اما در ایران خبری از این حمایت‌ها نیست.
پارسی با ابراز تاسف از اینکه بی‌رغبتی شالیکاران حاصل سیاست‌گذاری نادرست و نبود حمایت از کشاورزان است، تصریح کرد: وقتی یک دلال با موبایلش سود‌های میلیونی از دسترنج کشاورزان جابه‌جا می‌کند شالیکاری با چه انگیزه‌ای چگونه در گرما، سرما، باران و برف در گل ولای شالیزار تولید کنند. از طرف دیگر برنج‌های نامرغوب هندی و پاکستانی حتی در شهرستان‌های برنج‌خیز کشور بازار را از آن خود کرده‌اند.
یدالله رشیدی - یکی دیگر از شالیکار نمونه استان گیلان - به خبرنگار ایسنا گفت: نهاده‌های تولید کشاورزان، حق و حقوق کارگران، هزینه‌های تولید مانند دستمزد کارگری با افزایش قیمت بسیاری همراه بوده است و این می‌شود که کشاورز دخل‌وخرجش با هم جور در نمی‌آید و دیگر رغبتی برای ادامه‌ی کشت برنج ندارد.
شالیزارهایی که ویلا می‌شوند
وی افزود: هنگامی که شالیکاران پس از یک سال رنج و تلاش محصول خود را می‌خواهند بفروشند شاهد بی‌ثباتی بازاری هستند و محصولشان به نازل‌ترین قیمت خرید می‌شود و پس از چند ماه نگهداری از زمستان این محصول را به بالاترین قیمت می‌فروشند.
این شالیکار نمونه استان گیلان ادامه داد: شالیکاران از تولید و فروش برنج سودی نمی‌برند در حالی که هزینه‌های بسیاری متحمل شده و حمایتی هم از دولت دریافت نکرده‌اند.
رشیدی گفت: این بی‌انگیزگی باعث می‌شود شایکاران به پیشنهادات کلان دلالان پاسخ مثبت بدهند و شالیزارهای خود را به دست ویلاسازان بسپارند.
وی اظهارکرد: گرچه اخیرا دولت از ویلاسازی در شالیزارها جلوگیری می‌کند اما شالیکاران از آنجاکه تولید برایشان صرفه ندارد زمین‌های خود را به استخر‌های پرورش ماهی یا مزارع زارعت چوب تبدیل می‌کنند و با ادامه این وضعیت در سال‌های آینده دیگر نمی‌توان امیدی به دوام آوردن برنج ایرانی در بازار داشت.
بی‌ارزش بودن گندم ایرانی و ارز دولتی که به جیب کشاورزان خارجی می‌رود...
و اما گندم که محصول استراتژیک همه کشورهاست در کشور ما پس از سالها تلاش برای رسیدن به خودکفایی در تولید، بازهم گندم‌های خارجی نان مردم می‌شود چراکه گندم‌های ایرانی به دلیل ارزانی نان سفره‌های همسایگان می‌شود یا در جیره غذایی دام‌ها قرار می‌گیرد چون بعضا قیمت آن از کاه هم ارزان‌تر است...
ایرج کاشفی – یکی از گندم‌کاران شهرستان صحنه استان کرمانشاه – با ابزار نارضایتی از وضعیت تولید امسال، گفت: گندم‌کاران غرب کشور امسال با مشکلاتی مانند آفت سن و خشکسالی مواجه شدند اما این مشکلات برای آنها زمانی که قیمت‌های جدید اعلام شد، محسوس‌تر شد چراکه از طرفی این شرایط باعث شد نیمی از محصولشان که یکسال برایش زحمت کشیدند از بین برود و از طرفی هم کاهش محصول با قیمت‌های پایین، امیدی برای کشاورز باقی نگذاشت.
این گندم‌کار کرمانشاهی با گلایه از اینکه چگونه یک کشاورز می‌تواند با درآمد دو میلیون تومانی زندگی خود و خانواده‌اش را تا سال آینده بچرخاند، اظهار کرد: گرچه برخی کشاورزان برای افزایش درآمد خود در کنار گندم، نخود هم می‌کارند اما با شرایط آب و هوایی و ادامه بارش‌ها امیدی به سالم ماندن محصول نخود هم نیست.
کاشفی معتقد است: اگر دولت می‌خواهد از گندم‌کاران حمایت کند باید کودهای مورد نیاز آنها را به موقع به دستشان برساند این درحالیست که امسال به دلیل توزیع دیرهنگام کود، آفت‌های مختلف در محصول گندم بروز کرد و شیوع یافت. اکنون هم با قیمت پایین خرید تضمینی، زیان بیشتری برای کشاورزان رقم می‌زنند.
کورش غلامی - گندم‌کار کرمانشاهی در منطقه قصرشیرین - که خود کارشناس ارشد کشاورزی است، اظهار کرد: عراقی‌ها، مرغداران، دلالان و دولت خریداران گندم کشاورزان هستند که در این بین نهایتا کشاورزان ضرر می‌کنند.
به گفته وی دولت با اجبار می‌خواهد گندم‌های کشاورزان را به قیمت پایین بخرد و به همین دلیل محدودیت‌های تردد را برای کامیون‌های حامل گندم اعمال کرده است اما غافل از اینکه دلالان ایرانی و عراقی قبل از برداشت، محصول کشاورزان را پیش‌خرید کرده و شبانه آن را به انبارهای خود می‌برند.
ارز مرجع به گندم‌های خارجی می‌دهند 200 تومان به گندم ایرانی نمی‌دهند
این گندم‌کار با ابراز تاسف از اینکه ارزش محصول داخلی پایین تلقی می‌شود، گفت: مسئولان حاضر نیستند 200 تومان بیشتر بابت گندم ایرانی بپردازند اما ارز مرجع برای واردات گندم‌های خارجی اختصاص می‌دهند که این سود به جیب کشاورزان خارجی می‌رود و کشاورزان داخلی همچنان از سود تولید بی‌بهره هستند.
وی تصریح کرد: در شرایطی که قیمت نهاده‌ها و عوامل تولید بالاست و یک کشاورز باید یک کیسه کود را که قبلا 5000 تومان بود 50 هزار تومان بخرد، قیمت 800 تومان هم برای هر کیلو گندم نمی‌تواند برای کشاورزان به صرفه و راضی‌کننده باشد.
غلامی با گلایه از نحوه خرید نامناسب گندم گفت: دولت به بهانه‌های مختلف مانند آفت‌زدگی و پایین بودن کیفیت و ... از وزن گندم‌های تحویلی کشاورزان می‌کاهد تا پول کمتری به آنها بدهد. در صورتیکه دلالان و مشتریان عراقی بدون این بهانه تراشی‌ها پول مناسبی بابت گندم‌های کشاورزان می‌پردازند و کشاورزان هم برای فروش محصول خود به دلالان انگیزه بیشتری دارند.
یکی دیگر از مشکلاتی که این کارشناس ارشد کشاورزی به آن اشاره دارد، این است که 20 روز تا یک ماه طول می‌کشد تا بهای دسترنج کشاورزان پرداخت شود درحالیکه دلالان ایرانی و عراقی بهای گندم را در مزرعه و سر باسکول به کشاورزان می‌پردازند.
خبرگزاری ایسنا – 92/3/23
توئیتر
فیس بوک
لینکدینمحصولات مرتبط
