در حال جستجو...رونق کشاورزی با اشتراک منافع تولید
دسته بندی: اخبار کشاورزی
ایجاد ساختار نظام‌مند تولید تا مصرف محصولات کشاورزی به اشتراک منافع و رونق کشاورزی منجر می‌شود.
یک کارشناس کشاورزی گفت: ایجاد ساختار نظام‌مند تولید تا مصرف محصولات کشاورزی به اشتراک منافع و رونق کشاورزی منجر می‌شود.
دکتر محمدرضا سنجابی - رییس پژوهشکده کشاورزی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران - در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: یکی از مشکلات بخش کشاورزی ایران، نبود ساختاری نظام‌مند از تولید تا مصرف محصولات کشاورزی است که باید تشکل‌ها در بخش‌های مختلف زراعی، باغی، دام، طیور و ... فعال شوند تا سیستم تولید تا مصرف به یک نظم مطلوب برسد.
وی تاکید کرد: ایجاد ساختار نظام‌مند باعث اشتراک منافع بخش‌های تولید با یکدیگر می‌شود که این اشتراک و درگیری منافع به نفع تمام بخش‌های تولید خواهد بود. تشکیل شرکت‌های سهامی در فرآوری محصولات کشاورزی یکی از راه‌های این اشتراک است. به هر حال محصول خام سود چندانی ندارد بلکه سود اصلی در فرآوری است که تولیدکنندگان بخش‌های مختلف با خرید سهام شرکت‌های فرآوری در این فرآیند وارد شوند.
سنجابی با اشاره به کشور هلند که در آن تعاونی‌های تشکیلاتی به صورت overlap (هم‌پوشانی منافع) به یکدیگر متصل هستند، گفت: این مشارکت، طبیعتا باعث می‌شود تا بخش‌های تولید به نوعی هوای یکدیگر را داشته باشند زیرا منافع هر قسمت از این زنجیره به هم متصل است.
این کارشناس کشاورزی خاطرنشان کرد: متاسفانه ساختار تعاونی‌های ما بر نیاز واقعی و افزایش بهره‌وری استوار نبوده بلکه بر اساس مسائل فرعی همچون توزیع نهاده‌ها و نیازهای مقطعی تولیدکنندگان شکل گرفته است؛ در حالی که باید تشکل‌ها بر اساس استعداد و پتانسیل هر منطقه، اهداف تولید و بازار مصرف برنامه‌ریزی درازمدت صورت دهند.
وی با بیان این‌که اگر تشکل‌ها با قدرت وارد صادرات شوند، به عنوان بازوی دولت عمل خواهند کرد، افزود: تشکل‌ها می‌توانند بازارهای همسایه را به دست آورند، تولید را رونق ببخشند و علاوه بر تامین نیاز داخل، به صادرات محصولات با کیفیت بپردازند. هر تشکلی می‌تواند یک واحد صادرات داشته باشد؛ زیرا هر تولیدکننده موفق، الزاما یک صادرکننده‌ی موفق نیست بلکه بحث صادرات مبحثی پیچیده است که برنامه‌ریزی و تخصص بالایی را می‌طلبد.
سنجابی گفت: عوامل متغیری در میزان و کیفیت محصولات دخیل هستند که کنترل بخشی از آن مثل خشکسالی، ممکن نیست. اما بخش دیگر که مربوط به تامین نهاده‌ها، انبارداری، نگهداری، بسته‌بندی و بازاررسانی است می‌تواند با برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح ساماندهی شود.
این کارشناس کشاورزی با بیان این‌که زنجیره تولید تا مصرف محصولات کشاورزی به هم پیوسته است، گفت: حذف واسطه‌ها نیاز به سازماندهی مناسبی دارد که شاید تعاونی‌ها و تشکل‌ها و انجمن‌های صنفی بتوانند از عهده این مسوولیت بربیایند. تولید، فرآوری، انبارداری، توزیع و فروش یک زنجیره است که باید در دست تشکل‌ها باشد که عدم سازماندهی مناسب تشکل‌ها باعث می‌شود تا واسطه‌ها در این بین نقش ایفا کنند.
وی تصریح کرد: سیستم بانکی می‌تواند با در اختیار گذاردن تسهیلات به اتحادیه‌های روستایی، به آنها در فرآیند توزیع و بازاررسانی محصولات کمک کند. به هر حال ایجاد صنایع تبدیلی شاید برای کشاورزان به تنهایی مقدور نباشد اما وقتی کشاورزان در قالب تشکل‌ها قرار گیرند می‌توانند با در اختیار گرفتن تسهیلات به صورت جمعی به جمع‌آوری، نگهداری، بسته‌بندی و فروش محصولات خود بپردازند. البته سیستم بسته‌بندی و توزیع غالبا باید بر اساس نیاز بازار انجام شود.
رییس پژوهشکده کشاورزی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران در پایان با بیان این‌که در حال حاضر کشاورزان برای تامین منابع مالی خود به سلف‌خرها رو می‌آورند و بابت تسهیلاتی که از آنها می‌گیرند سود زیادی می‌پردازند، گفت: این نقش را باید بانک‌ها ایفا کنند و با در اختیار گذاردن تسهیلات، ضمن کمک به تولیدکنندگان، به امنیت غذایی و کشاورزی کشور کمک کنند.
خبرگزاری ایسنا – 92/8/4
یک کارشناس کشاورزی گفت: ایجاد ساختار نظام‌مند تولید تا مصرف محصولات کشاورزی به اشتراک منافع و رونق کشاورزی منجر می‌شود.
دکتر محمدرضا سنجابی - رییس پژوهشکده کشاورزی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران - در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: یکی از مشکلات بخش کشاورزی ایران، نبود ساختاری نظام‌مند از تولید تا مصرف محصولات کشاورزی است که باید تشکل‌ها در بخش‌های مختلف زراعی، باغی، دام، طیور و ... فعال شوند تا سیستم تولید تا مصرف به یک نظم مطلوب برسد.
وی تاکید کرد: ایجاد ساختار نظام‌مند باعث اشتراک منافع بخش‌های تولید با یکدیگر می‌شود که این اشتراک و درگیری منافع به نفع تمام بخش‌های تولید خواهد بود. تشکیل شرکت‌های سهامی در فرآوری محصولات کشاورزی یکی از راه‌های این اشتراک است. به هر حال محصول خام سود چندانی ندارد بلکه سود اصلی در فرآوری است که تولیدکنندگان بخش‌های مختلف با خرید سهام شرکت‌های فرآوری در این فرآیند وارد شوند.
سنجابی با اشاره به کشور هلند که در آن تعاونی‌های تشکیلاتی به صورت overlap (هم‌پوشانی منافع) به یکدیگر متصل هستند، گفت: این مشارکت، طبیعتا باعث می‌شود تا بخش‌های تولید به نوعی هوای یکدیگر را داشته باشند زیرا منافع هر قسمت از این زنجیره به هم متصل است.
این کارشناس کشاورزی خاطرنشان کرد: متاسفانه ساختار تعاونی‌های ما بر نیاز واقعی و افزایش بهره‌وری استوار نبوده بلکه بر اساس مسائل فرعی همچون توزیع نهاده‌ها و نیازهای مقطعی تولیدکنندگان شکل گرفته است؛ در حالی که باید تشکل‌ها بر اساس استعداد و پتانسیل هر منطقه، اهداف تولید و بازار مصرف برنامه‌ریزی درازمدت صورت دهند.
وی با بیان این‌که اگر تشکل‌ها با قدرت وارد صادرات شوند، به عنوان بازوی دولت عمل خواهند کرد، افزود: تشکل‌ها می‌توانند بازارهای همسایه را به دست آورند، تولید را رونق ببخشند و علاوه بر تامین نیاز داخل، به صادرات محصولات با کیفیت بپردازند. هر تشکلی می‌تواند یک واحد صادرات داشته باشد؛ زیرا هر تولیدکننده موفق، الزاما یک صادرکننده‌ی موفق نیست بلکه بحث صادرات مبحثی پیچیده است که برنامه‌ریزی و تخصص بالایی را می‌طلبد.
سنجابی گفت: عوامل متغیری در میزان و کیفیت محصولات دخیل هستند که کنترل بخشی از آن مثل خشکسالی، ممکن نیست. اما بخش دیگر که مربوط به تامین نهاده‌ها، انبارداری، نگهداری، بسته‌بندی و بازاررسانی است می‌تواند با برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح ساماندهی شود.
این کارشناس کشاورزی با بیان این‌که زنجیره تولید تا مصرف محصولات کشاورزی به هم پیوسته است، گفت: حذف واسطه‌ها نیاز به سازماندهی مناسبی دارد که شاید تعاونی‌ها و تشکل‌ها و انجمن‌های صنفی بتوانند از عهده این مسوولیت بربیایند. تولید، فرآوری، انبارداری، توزیع و فروش یک زنجیره است که باید در دست تشکل‌ها باشد که عدم سازماندهی مناسب تشکل‌ها باعث می‌شود تا واسطه‌ها در این بین نقش ایفا کنند.
وی تصریح کرد: سیستم بانکی می‌تواند با در اختیار گذاردن تسهیلات به اتحادیه‌های روستایی، به آنها در فرآیند توزیع و بازاررسانی محصولات کمک کند. به هر حال ایجاد صنایع تبدیلی شاید برای کشاورزان به تنهایی مقدور نباشد اما وقتی کشاورزان در قالب تشکل‌ها قرار گیرند می‌توانند با در اختیار گرفتن تسهیلات به صورت جمعی به جمع‌آوری، نگهداری، بسته‌بندی و فروش محصولات خود بپردازند. البته سیستم بسته‌بندی و توزیع غالبا باید بر اساس نیاز بازار انجام شود.
رییس پژوهشکده کشاورزی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران در پایان با بیان این‌که در حال حاضر کشاورزان برای تامین منابع مالی خود به سلف‌خرها رو می‌آورند و بابت تسهیلاتی که از آنها می‌گیرند سود زیادی می‌پردازند، گفت: این نقش را باید بانک‌ها ایفا کنند و با در اختیار گذاردن تسهیلات، ضمن کمک به تولیدکنندگان، به امنیت غذایی و کشاورزی کشور کمک کنند.
خبرگزاری ایسنا – 92/8/4
توئیتر
فیس بوک
لینکدینمحصولات مرتبط
جدیدترین نوشته ها
