ناهنجاریهای پا در طیور گوشتی و بوقلمونها

ناهنجاریهای پا در نژاد های با رشد سریع در طیور گوشتی و بوقلمون ها میتواند رخ دهد .

---

ناهنجاریهای پا در طیور گوشتی و بوقلمونها
ناهنجاریهای پا در نژاد های با رشد سریع در طیور گوشتی و بوقلمون ها میتواند رخ دهد . این اختلالات نه تنها منحصر به گله های کوچک نیست بلکه در گله های بزرگ تجاری طیور گوشتی و بوقلمونها نیز اتفاق می افتد . براورد ها حاکی از آن است که مشکلات پا دامنه ای در حدود 5/0 تا 4 درصد از کل طیور گوشتی بالغ را در بر میگیرد .
ناهنجاریهای پا چیست ؟
تعدادی از پرنده ها ممکن است با پاها ، پنجه ها و یا چنگال های کج پرورش یابند همچنین پاهای قوس دار ، پیچ خوردگی و یا تورم مفصل های خرگوشی که مابین استخوان ران و ساق قرار دارد نیز در گله ها دیده میشوند که اکثر آنها تحت تاثیر شدید قرار نگرفته و میتوانند به طور کاملا عادی رشد کنند . اما بعضی دیگر نیز وجود دارند که تاثیرات شدیدی از مشکلات پا را دریافت کرده اند و حتی نمیتوانند روی پای خود بایستند و ممکن است پنجه های آنها کج شده و از حالت عادی خارج شوند . پرندگانی که از مشکلات شدید و دردناک پا رنج میبرند و نمیتوانند غذای خود را بدست بیاورند بزودی خواهند مرد . عوامل زیادی موجب به وجود آمدن این مشکلات خواهند بود . انتخاب برای سریع تر شدن رشد ممکن است باعث بروز این مشکل شود . زیرا استرس هایی که در نتیجه این عمل بوجود می آید بر روی اسکلت ، ماهیچه ها و بافت های زرد پی پرندگان تاثیرات سویی برجای خواهد گذاشت .
چه عواملی باعث بوجود آمدن ناهنجاریهای پا میشوند؟
میانگین وزن بدس آمده معادل 25/4 پوند ( 1928 گرم ) در هفت هفته ، نسبت زیاد ماهیچه های سفید به سیاه ، استرس و مدیریت نا مناسب ممکن است منجر به مشکلات پا شود . معمولا نرهای بزرگ و با رشد سریع یکی از آنهایی هستند که در گله ها تحت تاثیر قرار میگیرند . اگر چه ممکن است درصد کمی از پرندگان مستعد مشکلات پا باشند اما به علت کارکرد عالی ،و صرفه جویی در هزینه غذا و زمان و سنگین تر بودن نسبت به پرندگان تلف شده استفاده از نژادهای با رشد سریع توصیه میگردد.تعدادی عوامل عفونی نیز شناخته شده اند که به طور غیر مستقیم موجب اختلالات پایی میشوند . استافیلوکوک ها و اورام مفاصل دو عامل معمول هستند . اختلالات پایی که توسط این عوامل ایجاد شوند میتوانند به سادگی با عوامل تغذیه ای اشتباه شوند . در صورتی که عملیات جوجه کشی را خودتان انجام میدهید ، از داشتن ظاهری قوی و مستحکم و استوار برای جوجه هایتان مطمئن شوید . بعد از سر از تخم در آوردن جوجه ها به آنها برای به کارگیری از ماهیچه های پایشان چند ساعت فرصت دهید . همچنین دقت کنید که سطوح لیز می تواند به مشکلات پا منتهی شود . تعداد زیادی از اختلالات پا در طیور گوشتی ایالت کانزاس از کمبود های غذایی ناشی میشوند . طیور گوشتی به یک جیره آغازگر خوب و کامل با 22 تا 24 درصد پروتئین نیاز دارند . اگر جیره آغازگری داریم که پروتئین آن پائین و در حدود 20 درصد میباشد باید آن را تنظیم کنیم . بطوریکه با مخلوط کردن قسمتهای مساوی از یک جیره آغازگر جوجه حاوی 20 درصر پروتئین با یک جیره جوجه بوقلمون با 28 درصد پروتئین میتوان جیره ای با 24 درصد پروتئین تهیه نمود اگر این کار انجام شدنی نیست ، میتوان از مکمل های پروتئینی مانند پودر گوشت و پودر ماهی برای تقویت جیره های آغازگر با پروتئین پایین سود جست . از دیگر عوامل وابسته به تغذیه که به اختلالات پایی منجر میشود . میتوان به سویچ کردن زودتر از موعد جیره های آغازگر به جیره رشد آور و یا تضعیف کردن جیره آغازگر توسط دانه های غلات اشاره نمود . هرگز جیره های کامل و آماده را توسط دانه های غلاط رقیق نکنید مگر اینکه بر روی برچسب محصول ذکر شده باشد . نتایج هر یک از این اعمال در تضعیف مواد غذایی موجود در جیره ، میتواند به اختلالات پایی ناشی از کمبودهای غذایی منتج شود .
ریکتز ( نرمی استخوان )
ریکتز وضعیتی است که در صورت فقدان مواد معدنی کلسیم و یا فسفر و یا ویتامین D برای اسخوان ها بوجود می آید . کمبود ویتامین D احتمالی ترین علت است و میتواند بعلت مخلوط کردن نا صحیح مواد غذایی ، کمبود مواد مقوی و یا حتی حضور سموم قارچی باشد . که میتواند در متابولیسم عادی تداخل ایجاد کند . ریکتز ممکن است از نتیجه کمبود فسفر و یا ناکافی بودن میزان دسترسی به فسفر در جیره باشد . هنگامی که از مواد استاندارد در جیره استفاده میکنیم کمبود کلسیم اتفاق نمی افتد .
نشانه های آن شامل تورم مفاصل خرگوشی و زرد پی ها و نرم شدن استخوان های بلند میباشد . کمبود مواد معدنی کم نیاز مانند منگنز و روی ، ویتامین های کولین ، نیاسین ، اسید فولیک ، بیوتین و پیروکسیدین میتوانند نوعی از پروسیس را ایجاد کنند البته پرنده هایی که از یک جیره غذایی کامل با یک پیش مخلوط معدنی استفاده میکنند ، بندرت به پروسیس دچار میشوند .
بیشتر پرندگان با رشد سریع ممکن است به این بیماری (TD ) دچار شوند . در نژادهای با رشد سریع این مشکل با رشد سریع استخوان ها بوجود می آید بطوریکه ظرفیت سیستماتیک پرنده قادر به جایگزینی کلسیم در استخوان ها نمیباشد . و با سنگین تر شدن پرنده احتمال پیچیدن و یا حتی شکستن صفحه رشد استخوان های بلند دور از ذهن نمیباشد . اگر نسبت کلسیم به فسفر قابل جذب صحیح نباشد این وضعیت بدتر نیز میشود . نسبت صحیح کلسیم به فسفر شامل 2 قسمت کلسیم به یک قسمت فسفر قابل جذب میباشد .
رشد کند و سریع
اخیرا علاقه مندی زیادی برای پرورش نژادهای با سرعت رشد کند بوجود آمده است . تحقیقات نشان میدهد که اغلب پرنده های با رشد کند مشکلات پای کمتری دارند . برای بعضی از تولید کنندگان تنها مشکل طولانی تر بودن زمان رسیدن به وزن مطلوب میباشد . نژادهای با رشد سریع نیاز به 6 تا 8 هفته برای رسیدن به وزن مطلوب دارد در حالی که نژادهای با رشد کند نیاز به 12 تا 15 هفته برای رسیدن به همان وزن دارند . پرندگان با رشد کند قابلیت بیشری برای مردن توسط دیگر عوامل دارند ،همچنین برای پرورش آنها به زمان و کار بیشتری نیز نیاز است .
چه باید کرد ؟
اکثر معالجات مشکل را به طور کامل رفع نمیکنند . اما استثنایی نیز وجود دارد و آن استفاده از یک مخلوط ویتامینی قابل حل در آب آشامیدنی و نیز افزودن مخلوط معدنی به جیره خوراکی است . این تیمار اگر در ابتدای شروع آزارها به کار برده شود سودمند خواهد بود . اگر از جیره کامل استفاده کنیم واکنش مثبتی از خود نشان میدهند . جیره های کاملی که توسط تولید کنندگان تجاری ساخته میشوند نیازی به افزودن مکمل های ویتامینه و معدنی ندارند .اختلالات پا را می توان توسط مدیریت خوب ، به کاربردن راهنمائی های بهداشتی ، استفاده از جیره مرغوب و کاهش استرس ها به حداقل رساند پیشنهاد دیگر اینست که از نژادهای با رشد سریع استفاده کنید کاری کنید که رشد آنها به آهستگی صورت گیرد . این کار را میتوان توسط کاهش غلظت پروتئین جیره و یا با محدود کردن دسترسی به غذا انجام داد . بیشتر نژادهای با رشد سریع نیاز به24 ساعت نور کامل دارند . خاموش کردن چراغها برای مدت چند ساعت باعث کاهش قابلیت دسترسی به غذا میشود . در محل هایی که جوجه هایتان را میخرید از نژادی که تولید میکنند مطمئن شده و استراتژی مدیریتی مناسبی برای آن انتخاب کنید . اگر برای کاهش وقوع مشکلات پا قدم هایی را برداشته اید از اینکه در گله شما تعداد کمی از پرندگان تحت تاثیر قرار بگیرند نگران نشوید . بیشتر این پرندگان میتوانند به رشد خود ادامه دهند و پروار شوند . اما اگر مشکل ادامه پیدا کرد نیاز دارید تا آزمایشگاه وضعیت را تشخیص بدهد زیرا تمایز قائل شدن بین علت های عفونی و غذایی در گله مشکل است .
جوجه کشی بوقلمون
تهیه جوجه بوقلمون
n جوجه بوقلمون را می توان مانند جوجه مرغ به وسیله جوجه کشی طبیعی یا جوجه کشی مصنوعی تهیه کرد در پرورش صنعتی بوقلمون معمولااز جوجه کشی مصنوعی استفاده میشود
n تخم ها باید دارای اندازه مناسب برای جوجه کشی باشد .
n حرارت نا مناسب ،نگهداری طولانی وبالاخره دستکاری وتکان شدید تخم باعث نابودی جنین داخل تخم میشود .
n مدت جوجه دراوری در بوقلمون 28 روز است . معمولا جوجه ها از روز 27 شروع به نوک زدن و درآمدن از تخم میکنند .
n تشکیلات جوجه کشی باید از سطح بهداشتی بالایی برخوردار باشد .
n ضدعفونی دستگاه وتخم ها باید قبل و بعد از هربار جوجه کشی انجام شود
n حرارت لازم برای جوجه کشی 37-38 درجه سانتیگراد میباشد
n رطوبت نسبی باید در حدود 60درصد در 24 روز اول و 70 درصد در 4 روز آخر باشد .
n عمل چرخاندن و تهویه نیز باید بصورت مطلوب انجام شود .
نکات مهم در جوجه ریزی
n بستر با ضخامت 8 سانتی متر از تراشه و چوبهای تمیز اشباع ، خشک و عاری از آلودگی های خارجی و گرد و خاک .
n مادر مصنوعی با 38 درجه سانتی گراد و حرارت سالن 22 تا 26 درجه سانتی گراد و گارد محافظ بقطر 4 متر جهت 250 قطعه جوجه یکروزه بمدت یک هفته تعداد 4 عدد آبخوری داخل گارد .
n یک ساعت استراحت در صورت انتقال از یک سایت طولانی و سپس جوجه ریزی و دادن آب و دادن خوراک یک ساعت بعد از جوجه ریزی .
n دادن خوراک یک ساعت بعد از جوجه ریزی
n توجه خاص به درجه ها و معرفی منابع حرارتی ، آب و خوراک ،جلوگیری از ورود موش و سایر پرندگان وحشی
n ساختمان اداری و مسکونی داخل مزرعه احداث شود ،ایجاد حوضچه ضد عفونی به ابعاد و عمق مناسب در مدخل درب ورودی سالن ها استفاده از چکمه و لباس مناسب
n فضای مورد نیاز جوجه یک روزه تا 8 هفته ،8قطعه در هر متر مربع و از 8 هفته تا پایان دوره پرورشی ، حد اکثر تا4 قطعه در هر مترمربع.