قفس بلدرچین و نحوه ساخت آن

قفس بلدرچین از مجموعه ایی از توری های کفه ، دیواره ها و سقف تشکیل شده است. یک قفس بلدرچین مرغوب باید در تمام این قسمت ها از توری استاندارد استفاده کرده باشد.

---

قفس بلدرچین از مجموعه ایی از توری های کفه ، دیواره ها و سقف تشکیل شده است. یک قفس بلدرچین مرغوب باید در تمام این قسمت ها از توری استاندارد استفاده کرده باشد. توری هایی که استاندارد هستند از مفتول هایی با پوشش گالوانیزه گرم تشکیل شده اند. استفاده کردن از توری های آماده رول کارخانه ای به هیچ عنوان قابل قبول نبوده و نوعی اتلاف سرمایه تلقی می شود. مفتول های مرغوب از قبل آبکاری گرم شده و به صورت کلاف وارد کارخانه تولید قفس بلدرچین میشود، در کارخانه مفتول ها به صورت میله توسط دستگاه، سایز میشوند و برای ایجاد خاصیت ارتجاعی و بالا بردن استحکام ، تابیده وکشیده می شوند.همچنین مفتول های مسوار این ویژگی ها را به قفس منتقل نمی کنند و استفاده از این مفتولها در تولید قفس بلدرچین توصیه نمی شود.
توری کفه:
توری کفه باید به طوری باشد که در طول مدت استفاده پای پرنده از آن عبور نکند و از مفتول های 1.5 تا 3 میل به صورت ترکیبی با فاصله های یک دست ساخته می شود. فاصله شبکه ها همچنین باید به شکلی باشد که به راحتی فضولات به پایین سقوط کند و ویژگی های مهم توری کفه این است که مفتول ها خاصیت ارتجاعی داشته باشند به صورتی که در زمان برخورد تخم با کفه و طی مسیر تا بیرون قفس دچار ترک و شکستگی نشود.
از مهمترین نکات شیب کفه است که اکثرا مورد توجه قرار نمی گیرد گاهی مشاهده شده که شیب کفه ها به قدری زیاد است که سبب خستگی پرندگان میشود و باعث تجمع آنها در قسمت های جلویی قفس بلدرچین به علت شیب کم میشود. همچنین این مورد در طراحی قفس ها باعث میشود جفت گیری ضعیف و حتی بی نتیجه شود و با کاهش باروری گله روبرو میشود. شیب زیاد سبب خروج تخم ها با سرعت بالا شده و مصرف و درصد تخم های غیر قابل جوجه کشی را بالا می برد.مناسبترین شیب 10 تا 12 درصد می باشد.
توری جلویی:
توری جلویی بنا به دلایلی از اهمیت بالایی برخوردار است. عبور هوا ، نور، کانال خروج تخم و درب های ورود و خروج پرنده بر اهمیت این قسمت از قفس بلدرچین می افزاید. شبکه استاندارد جلویی که مانع خروج پرندگان ریز تر بشود، طراحی درب هایی با امکان استفاده راحت و ایمن در برابر خروج پرندگان ، و یک نواختی فاصله از توری جلویی با کفه، در سرتاسر قفس از اهم نکاتی است که باید درنظر گرفته شود.
از مشکلات مهمی که در قفس های بی کیفیت در پرورش بلدرچین وجود دارد بیرون افتادن زیاد پرنده از لابلای توری و شبکه خروج تخم است این اتفاق مشکلات جبران ناپذیری را مدت زمان اندکی به وجود می آورد.
توری های عمودی کناری و پشتی:
این نوع توری ها نقش ستون های قفس بلدرچین را دارند که باید شکم دادن توری کف را مانع شوند. اگر این توری ها ضعیف و ظریف باشند به مرور زمان توری کف را دچار صدمه وگودی میکنند و قفس ها حالت خود را از دست می دهند.حداقل هر 50 سانت باید این قفس ها توسط این توری ها در طول تقسیم شوند و شبکه های کناری باید حداکثر فاصله مجاز را داشته باشد تا به راحتی هوا در طول قفس جابجا شود.
توری های سقف:
اهمیت توری های سقف در عبور جریان هوا به سمت بالا و عبور شبکه آبخوری نیپل می باشد .البته بلدرچین ها به علت داشتن انرژی زیاد گاهی پرش هایی را دارند که اگر فاصله شبکه های سقف از حد استاندارد کمتر باشد بلدرچین ها را دچار صدماتی خواهد کرد.
فاصله و تقسیم طبقات:
در قفس بلدرچین مهمترین نکته رعایت فاصله طبقات عبور جریان هوا بین سطح کود موجود در سینی و کف قفس می باشد. حداقل 40 سانتی متر رعایت فاصله استاندارد است که بین طبقات (ازکف سینی تخلیه کود تا سینی بالایی) ضروری است. همچنین فاصله مناسب و رعایت فاصلها به توزیع مناسب نور در انتهای قفس ها هم کمک می کند.بهترین حالت قرارگیری قفس ها بر روی هم 4 طبقه به صورت باطری در سالن های پرورش بلدرچین می باشد، در مواردی مشاهده شده که به علت فضای کم سالن و برای جبران قفس ها را به صورت 5 طبقه قرارداده اند که باعث به وجود آمدن مشکلاتی می گردد. ازجمله این مشکلات دسترسی سخت به طبقات بالا و پایین می باشد. در سالن ها معمولا اختلاف دمای بالا و پایین وجود دارد که باز هم صدماتی را به پرنده وارد می کند همچنین گاهی از فاصله بین طبقات کم میکنند یا قفس پایینی را به زمین نزدیک تر می کنند که به اشکالات این کارقبلاَ اشاره شده است.
آب خوری:
مناسب ترین روش برای آب دهی پرندگان درون قفس بلدرچین سیستم آبخوری نیپل می باشد. در روزهای اول نیپل های قرمز رنگ در استفاده پرنده از نیپل کمک فراروان میکند . از نیپل های فشاری و تک جهت در قفس های بلدرچین استفاده می شود . استفاده از نلبکی دو پایه نیپل باعث خشک ماندن کود درون سینی می گردد و همچنین هنگام پرش بلدرچین ها جلوی برخورد با نیپل را می گیرد. هنگام نصب و آموزش پرندگانی که تازه با نیپل آشنا شده اند هوا گیری نیپل ها ضروری است.
دانخوری:
دانخور های تراف باید به نحوی طراحی شده و استاندارد باشند که بتوانند در مرحله اول به خوبی تمام دان داخل دانخوری را به پرنده برسانند. دانخوری که عرض و عمق زیادی داشته باشد مانع از رسیدن پرنده به تمام دان می گردد.و اگر لبه های بیرونی ارتفاع کوتاهی داشته باشند و همچنین نبود زاویه مخالف در لبه بیرونی باعث پاشیدن دان به بیرون میشود که موجب کاهش تولید و اتلاف سرمایه میشود.
پایه های نگهدارنده:
در قفس بلدرچین باید از شاسی قوی و استانداردی استفاده کرد که باعث ثبات قفس ها و عدم حرکت می شود و همچنین در برابر حرکت های ریز در طول مدتی که باعث شل شدن و پاره شدن اتصالات و شکستن نیپل ها است مقاوم باشد .
سینی تخلیه کود:
سینی ها به موجب تماس طولانی مدت با کود از سایر اجزاء قفس زودتر فرسوده می شوند عمر یک قفس بلدرچین خوب و استاندارد باید به طور میانگین 15 سال عمر کند ولی برای سینی ها این عمر حداکثر 3 سال می باشد. و باید هر سه سال سینی های فرسوده تعویض شوند استفاده از ورق های نازک و یا گالوانیزه نامرغوب گاهی عمر سینی ها را به زیر یک سال کاهش می دهد.