در حال جستجو...قانون تجمیع اراضی بعد از ۷ سال به خوبی اجرا نشد
دسته بندی: اخبار کشاورزی
یکی از قوانین مهم که در افزایش بهره‌وری کشاورزی موثر بود، طرح تجمیع
اراضی خرد و پراکنده است که بعد از ۷ سال این قانون به خوبی اجرا نشده
است.
یکی از قوانین مهم که در افزایش بهره‌وری کشاورزی موثر بود، طرح تجمیع اراضی خرد و پراکنده است که بعد از ۷ سال این قانون به خوبی اجرا نشده است.
فشارهای تحریم که امروزه از سوی برخی کشورها اعمال می‌شود بر محور غذا می‌چرخد و فائق آمدن بر این مشکلات نه با توسعه سطح زیر کشت، بلکه با افزایش عملکرد در واحد سطح میسر خواهد بود و این مهم با کشاورزی سنتی مقدور نیست.
در سالهای اخیر شاهد خرد شدن زمینهای کشاورزی هستیم که به واسطه مشکلاتی که ایجاد می‌کند، هزینه تمام شده این بخش روز به روز بیشتر و تولید غیر اقتصادی می‌شود.
طی 40 سال گذشته 1.5 میلیون بهره‌بردار زیر 10 هکتار در کشور زمین داشتند، اما اکنون تعداد بهره‌برداران زمین کشاورزی زیر 10 هکتار به سه میلیون واحد رسیده است، متوسط زمینهای کشاورزی از 3 هکتار در 40 سال گذشته به کمتر از 2 هکتار کاهش یافته است و در بسیاری از استان‌های کشور به ویژه در استان‌های شمالی قطعات زیر کشت زمینهای آبی بسیار پایین‌تر و حتی در برخی موارد نیم هکتار و حتی کمتر است.
کشاورزی در زمینهای خرد، تولید پایین‌تر و قیمت تمام شده بالا را به همراه دارد، ماشین آلات کشاورزی وارد زمینهای خرد نمی‌شود و اصولا اگر فعالیتی هم بکند، صرفه اقتصادی ندارد، در زمینهای خرد، کشاورزی باید کاملا سنتی باشد، بیل مجهزترین دستگاهی است که در این زمین‌ها استفاده می‌شود، آنچه در کشاورزی پیشرفته و مدرن استفاده می‌شود، انواع دستگاه‌ها و ابزار برای افزایش عملکرد محصول است که در کشاورزی خرد معنایی ندارد.
چالش مواد غذایی در زمینهای خرد کشاورزی بیشتر مطرح است زیرا تولید پایین‌تری دارد و آنچه سالانه به جیب کشاورز می‌رود، مبلغ اندکی است که شاید گذران زندگی را هم کفاف نکند، در کشاورزی خرد دست دلالان همیشه دراز است، کشاورز خرده پا محصول خود را مجبور است به بهای اندک بفروشد، زیرا باید هزینه بالای تولید را به هر نحوی تأمین کند و حتی در بسیاری موارد از دلالان و حجره‌داران میادین میوه و تره‌بار هم پیش‌خوری (قرض گرفتن و مساعده) می‌کند.
استفاده از دستگاه‌های آبیاری که در کشاورزی امروزی و شرایط ویژه کشور ضروری است امکان‌پذیر نیست.
از 10 سال گذشته سیستم آبیاری تحت فشار از نوع شات‌گان(روش پرتاب آب تا حدود ۴۰ متری در مزرعه) در کشور ترویج شد، اما کشاورزانی که از این دستگاه‌ها در زمینهای خرد و کوچک‌شان استفاده کردند، به جای آبیاری محصولشان، محصول همسایه را آب دادند، اینها همه معضلات کشاورزی در زمینهای خرد است.
قانون جلوگیری از خرد شدن اراضی اجرا نشد
اما به رغم تصویب قانون جلوگیری از خرد شدن اراضی در سال 85 تاکنون هیچ کاری برای جلوگیری از خرد شدن زمین‌ها و تجمیع اراضی نشده است، آن زمان وزارت جهاد کشاورزی موظف شد برای ارتقای بهره‌وری عوامل تولید، تخصیص بهینه منابع و جلوگیری از تفکیک و خرد شدن اراضی حداکثر ظرف مدت 6 ماه حد نصاب فنی، اقتصادی اراضی کشاورزی را براساس شرایط اقلیمی، الگوی کشت، ضوابط سیستم مکانیزاسیون و کمیت و کیفیت منابع آب و خاک تعیین کند.
بلافاصله بعد از آن مسئولان این وزارتخانه اعلام کردند که ضوابطی برای تجمیع اراضی در نظر گرفته شده و امتیازاتی هم به تجمیع کنندگان داده می‌شود.
گفته شد 80 درصد هزینه‌های تجمیع اراضی را دولت پرداخت می‌کند و برای کسانی که اقدام به این کار می‌کنند، امتیازاتی در نظر گرفته و حتی هزینه تنظیم سند نیز دریافت نمی‌شود، در آن زمان وزارت جهاد کشاورزی اعلام کرد که مساحت قطعات اقتصادی به نحوی تعیین شده که بتواند نیاز سالانه یک خانوار را تأمین و 20 درصد سرمایه‌گذاری هم برای سالهای بعد ایجاد کند، اما بعد از گذشت 7 سال از این تاریخ چه شد؟ نه تنها هیچ زمین کشاورزی تجمیع نشد، بلکه اراضی هم سال به سال خرد‌تر شد‌ند هر روز شاهد خرد شدن اراضی توسط وراث هستیم و هیچ قانونی هم برای جلوگیری از این وضع نمی‌شود.
اگر چه در احکام دین به تقسیم ماترک بین وراث تاکید شده و حتی در قرآن هم به سهم هر ورثه از ماترک اشاره شده است، اما هیچ وقت گفته نشده که زمینهای کشاورزی و یا سایر اموال قطعه قطعه شده و بعد تقسیم شوند.
زمینهای کشاورزی می‌تواند به صورت مشاع و یا سهام تقسیم یا تجمیع شوند و این قانونی است که طی سالها در کشور بدون اجرا باقیمانده است.
به هر حال برای اینکه کشاورزی کشور بیش از این از بهره‌وری دور نباشد، کشاورزان درآمد مناسبی داشته و روانه شهرها نشوند، مهمترین کار تجمیع اراضی کشاورزی و جلوگیری از خرد شدن اراضی است که در غیر این صورت کشاورزی به هیچ عنوان مکانیزه نخواهد شد و همواره در نقطه ثابت درجا خواهد زد.
امروزه روند رو به رشد جمعیت نه تنها نگرانی‌های امنیت غذایی دارد، بلکه نگرانی سیاسی هم به آن گره خورده است، فشارهای تحریم که امروزه از سوی برخی کشورها اعمال می‌شود، بیشتر بر محور غذا می‌چرخد و برای فائق آمدن بر این مشکلات نه توسعه سطح زیر کشت، بلکه با افزایش عملکرد در واحد سطح میسر خواهد بود و آن به هیچ عنوان با کشاورزی سنتی مقدور نیست.
خبرگزاری فارس – 92/2/16
یکی از قوانین مهم که در افزایش بهره‌وری کشاورزی موثر بود، طرح تجمیع اراضی خرد و پراکنده است که بعد از ۷ سال این قانون به خوبی اجرا نشده است.
فشارهای تحریم که امروزه از سوی برخی کشورها اعمال می‌شود بر محور غذا می‌چرخد و فائق آمدن بر این مشکلات نه با توسعه سطح زیر کشت، بلکه با افزایش عملکرد در واحد سطح میسر خواهد بود و این مهم با کشاورزی سنتی مقدور نیست.
در سالهای اخیر شاهد خرد شدن زمینهای کشاورزی هستیم که به واسطه مشکلاتی که ایجاد می‌کند، هزینه تمام شده این بخش روز به روز بیشتر و تولید غیر اقتصادی می‌شود.
طی 40 سال گذشته 1.5 میلیون بهره‌بردار زیر 10 هکتار در کشور زمین داشتند، اما اکنون تعداد بهره‌برداران زمین کشاورزی زیر 10 هکتار به سه میلیون واحد رسیده است، متوسط زمینهای کشاورزی از 3 هکتار در 40 سال گذشته به کمتر از 2 هکتار کاهش یافته است و در بسیاری از استان‌های کشور به ویژه در استان‌های شمالی قطعات زیر کشت زمینهای آبی بسیار پایین‌تر و حتی در برخی موارد نیم هکتار و حتی کمتر است.
کشاورزی در زمینهای خرد، تولید پایین‌تر و قیمت تمام شده بالا را به همراه دارد، ماشین آلات کشاورزی وارد زمینهای خرد نمی‌شود و اصولا اگر فعالیتی هم بکند، صرفه اقتصادی ندارد، در زمینهای خرد، کشاورزی باید کاملا سنتی باشد، بیل مجهزترین دستگاهی است که در این زمین‌ها استفاده می‌شود، آنچه در کشاورزی پیشرفته و مدرن استفاده می‌شود، انواع دستگاه‌ها و ابزار برای افزایش عملکرد محصول است که در کشاورزی خرد معنایی ندارد.
چالش مواد غذایی در زمینهای خرد کشاورزی بیشتر مطرح است زیرا تولید پایین‌تری دارد و آنچه سالانه به جیب کشاورز می‌رود، مبلغ اندکی است که شاید گذران زندگی را هم کفاف نکند، در کشاورزی خرد دست دلالان همیشه دراز است، کشاورز خرده پا محصول خود را مجبور است به بهای اندک بفروشد، زیرا باید هزینه بالای تولید را به هر نحوی تأمین کند و حتی در بسیاری موارد از دلالان و حجره‌داران میادین میوه و تره‌بار هم پیش‌خوری (قرض گرفتن و مساعده) می‌کند.
استفاده از دستگاه‌های آبیاری که در کشاورزی امروزی و شرایط ویژه کشور ضروری است امکان‌پذیر نیست.
از 10 سال گذشته سیستم آبیاری تحت فشار از نوع شات‌گان(روش پرتاب آب تا حدود ۴۰ متری در مزرعه) در کشور ترویج شد، اما کشاورزانی که از این دستگاه‌ها در زمینهای خرد و کوچک‌شان استفاده کردند، به جای آبیاری محصولشان، محصول همسایه را آب دادند، اینها همه معضلات کشاورزی در زمینهای خرد است.
قانون جلوگیری از خرد شدن اراضی اجرا نشد
اما به رغم تصویب قانون جلوگیری از خرد شدن اراضی در سال 85 تاکنون هیچ کاری برای جلوگیری از خرد شدن زمین‌ها و تجمیع اراضی نشده است، آن زمان وزارت جهاد کشاورزی موظف شد برای ارتقای بهره‌وری عوامل تولید، تخصیص بهینه منابع و جلوگیری از تفکیک و خرد شدن اراضی حداکثر ظرف مدت 6 ماه حد نصاب فنی، اقتصادی اراضی کشاورزی را براساس شرایط اقلیمی، الگوی کشت، ضوابط سیستم مکانیزاسیون و کمیت و کیفیت منابع آب و خاک تعیین کند.
بلافاصله بعد از آن مسئولان این وزارتخانه اعلام کردند که ضوابطی برای تجمیع اراضی در نظر گرفته شده و امتیازاتی هم به تجمیع کنندگان داده می‌شود.
گفته شد 80 درصد هزینه‌های تجمیع اراضی را دولت پرداخت می‌کند و برای کسانی که اقدام به این کار می‌کنند، امتیازاتی در نظر گرفته و حتی هزینه تنظیم سند نیز دریافت نمی‌شود، در آن زمان وزارت جهاد کشاورزی اعلام کرد که مساحت قطعات اقتصادی به نحوی تعیین شده که بتواند نیاز سالانه یک خانوار را تأمین و 20 درصد سرمایه‌گذاری هم برای سالهای بعد ایجاد کند، اما بعد از گذشت 7 سال از این تاریخ چه شد؟ نه تنها هیچ زمین کشاورزی تجمیع نشد، بلکه اراضی هم سال به سال خرد‌تر شد‌ند هر روز شاهد خرد شدن اراضی توسط وراث هستیم و هیچ قانونی هم برای جلوگیری از این وضع نمی‌شود.
اگر چه در احکام دین به تقسیم ماترک بین وراث تاکید شده و حتی در قرآن هم به سهم هر ورثه از ماترک اشاره شده است، اما هیچ وقت گفته نشده که زمینهای کشاورزی و یا سایر اموال قطعه قطعه شده و بعد تقسیم شوند.
زمینهای کشاورزی می‌تواند به صورت مشاع و یا سهام تقسیم یا تجمیع شوند و این قانونی است که طی سالها در کشور بدون اجرا باقیمانده است.
به هر حال برای اینکه کشاورزی کشور بیش از این از بهره‌وری دور نباشد، کشاورزان درآمد مناسبی داشته و روانه شهرها نشوند، مهمترین کار تجمیع اراضی کشاورزی و جلوگیری از خرد شدن اراضی است که در غیر این صورت کشاورزی به هیچ عنوان مکانیزه نخواهد شد و همواره در نقطه ثابت درجا خواهد زد.
امروزه روند رو به رشد جمعیت نه تنها نگرانی‌های امنیت غذایی دارد، بلکه نگرانی سیاسی هم به آن گره خورده است، فشارهای تحریم که امروزه از سوی برخی کشورها اعمال می‌شود، بیشتر بر محور غذا می‌چرخد و برای فائق آمدن بر این مشکلات نه توسعه سطح زیر کشت، بلکه با افزایش عملکرد در واحد سطح میسر خواهد بود و آن به هیچ عنوان با کشاورزی سنتی مقدور نیست.
خبرگزاری فارس – 92/2/16
توئیتر
فیس بوک
لینکدینمحصولات مرتبط
