مروری اجمالی بر کشاورزی دیم کاری

‎ ‎کشاورزی در شرایط دیم اغلب با روش‌های مختلف تأمین آب همراه است، که در بعضی موارد شامل منابع آب ‏سطحی و جاری می‌باشد.

---

کشاورزی در شرایط دیم اغلب با روش‌های مختلف تأمین آب همراه است، که در بعضی موارد شامل منابع آب ‏سطحی و جاری می‌باشد. به طور کلی استراتژی و تاکتیک مزرعه‌داری به دو دسته مصرف خیلی زیاد آب و خیلی ‏کم آن تقسیم می‌شود. در این فصل به مدیریت آب کشاورزی دیم در مناطق خشک اشاره می‌گردد، زیرا بیش‌تر تنوع ‏روش‌ها برای این شرایط توسعه یافته‌ و رابطه بین تولید و تأمین آب باروشنی بیش‌تری دیده می‌شودکشاورزی ‏مناطق مرطوب
کشاورزی دیم در مناطق مرطوب با دسترسی به آب آزاد و فراوان جریان دارد. با این‌حال، تأمین آب در آن‌ها به ‏ندرت ایده‌آل بوده و از آب زیادی تا کمبود زودگذر آن متغیراست. عرضه بیش از حد آب ناشی از جریانات ‏سطحی و خاک‌های اشباع مشکل عمده‌ای هستند که عموما عملیات زهکشی را ضروری می‌سازد .‏
‏ فرسایش آبی و اتلاف مواد غذایی خاک نیز در اثر بارش فراوان در مناطق مرطوب بیش‌تر از مناطق خشک ‏مشاهده می‌گردد. اهمیت پوشش سبز در کنترل فرسایش و از دست رفتن عناصر غذایی نشان می‌دهد که نقاط با ‏شیب زیاد باید به صورت علف‌زار حفظ شوند. بسیاری از مکان‌های پست نیز به صورت علف‌زار باقی می‌مانند، ‏چون از خاک‌های سرد و مرطوب و فاقد زهکش تشکیل یافته‌اند که آن‌ها را برای زراعت نا مناسب ساخته‌ است. ‏برای حل مشکل شرایط سرد و رطوبی این نواحی از روش‌هایی مثل کشت پشته‎ ‎استفاده می‌شود. مشکل همیشگی، ‏فراوانی بارندگی و توقف فعالیت‌های زراعی ناشی از آن ، تأخیر در خاک‌ورزی و کاشت به دلیل رطوبت مفرط ‏خاک و قرارگرفتن در معرض آفات و بیماری‌ها و یا سرمای یخبندان زودرس است. بعضی مواقع، تنظیم زمانی ‏فعالیت‌های بحرانی، کار غیر ممکنی است، زیرا خاک‌ورزی زمین‌های خیلی مرطوب به طور جدّی به ساختمان ‏خاک لطمه وارد می‌سازد. دراین صورت کشاورزان مجبورند از کار با ماشین‌های سنگین اجتناب کرده وعملیات ‏اجرایی خود را تا زمان خشک شدن خاک به تعویق بیندازند. هنگامی که عملیات زراعی بیش از اندازه به تأخیر‌افتد، ‏کشاورزان بایستی آماده جایگزینی کولتیوارهای مختلف با فصل رشد کوتاه تر و یا حتی تغییر نوع زراعت باشند. ‏در جاهایی که فصول کوتاه‌تری وجوددارد ازخشک‌کن‌های دانه به منظور اطمینان از کیفیت برداشت کولتیوارهای ‏دیررس مربوط به فصول بلند رشد،‌ بیش‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند. تاکتیک رایج دیگر این است که، از ‏برداشت یک محصولی مانند ذرت برای سیلو کردن، پیش از این‌که دانه ببندد. زیرا بارندگی به محصول آسیب ‏می‌زند. سیلوی علوفه نیز راه حلی برای محصولات علوفه‌ای در مناطق مرطوب است‎.‎
علف‌های هرز در مناطق مرطوب یک مشکل عمومی به شمار می‌روند و فرصت عملیات مکانیکی برای مقابله با ‏آن به سرعت از دست می‌رود. این مشکل با بهره‌گیری از علف‌کش‌ها به سادگی قابل حل نمی‌باشد. پوشش‌های ‏گرمسیری ممکن است مشکلات زراعی مشابهی را ایجاد نماید، که علف‌کش‌های پیش رویشی داخل شده به خاک ‏بایستی با توازن صحیح بین محلولیت و دوام آن در خاک انتخاب گردد‎.‎
خشکی یکی از مخاطرات موردی در همه انواع کشاورزی دیم است. در مناطق مرطوب، گیاهان زراعی در یک ‏دوره زمانی مواجه با خشکی به ندرت نسبت ریشه به برگ خود را تخصصی می‌کنند و اثرات خشکی در آن ‏می‌تواند شدید تر از نواحی خشک باشد. اختلاف عملکرد در مناطق مرطوب کم‌تر از مناطق خشک است . با این ‏حال، ارزش سرمایه‌ای تجهیزات آبیاری و تأمین آب برای محصولات باغی که قیمت بالایی دارند به ندرت قابل ‏توجیه است. برعکس، کشاورزان در مناطق مرطوب می‌توانند از سرمایه گذاری برای حفاظت احشام و تجهیزات ‏مزرعه‌ای صرفه‌جویی کنند‏‎.‎
با این وصف، تأکید می‌شود که اقلیم‌های مرطوب وخشک بیش‌تر، از نظر باران باهم تفاوت دارند. وضعیت‌های ‏رطوبتی جوّی و ابری نواحی مرطوب نسبت به تابش‌های خورشیدی کم‌تر معنی دار بوده و نوسانات دمایی روزانه ‏مشاهده شده کم‌تر از مناطق خشک است. اثر اصلی آن تولید بالقوّه کم‌تر است. باوجود این، مقایسه بین این دو منطقه ‏مرطوب و خشک از نظر نقش آن‌ها در عملکرد اقتصادی مزارع اختلاف خیلی کوچکی را نشان می‌دهد. ‏عملکردهای پایین به علت تابش کم‌تر با مصرف آب بیش‌تر جبران می‌شود‎.‎