آفت‌کش‌هایی که حشرات و جوندگانی مانند موش‌های خانگی و موش‌های صحرایی را دفع می‌کنند، شامل گزینه‌های شیمیایی و طبیعی هستند. گزینه‌های شیمیایی شامل جونده‌کش‌هایی مانند ضدانعقادها (برودیفاکوم، دیفاسینون) و غیر ضدانعقادها (برومتالین، کوله کلسیفرول) می‌شوند. گزینه‌های طبیعی شامل دفع‌کننده‌های گیاهی مانند روغن اکالیپتوس و روغن نعناع و همچنین تکنیک‌های دفع مانند مسدود کردن نقاط ورودی و حذف منابع غذایی و آب هستند.

جونده‌کش‌های شیمیایی:

ضدانعقادها: این مواد از لخته شدن خون جلوگیری می‌کنند و منجر به خونریزی داخلی و مرگ می‌شوند. نمونه‌هایی از این مواد عبارتند از برودیفاکوم و دیفاسینون.

غیر ضدانعقادها: این مواد مکانیسم‌های عمل متفاوتی دارند، مانند برومتالین (بر عملکرد عصب تأثیر می‌گذارد) و کوله کلسیفرول (باعث عدم تعادل کلسیم می‌شود).

دورکننده‌های طبیعی:

روغن اکالیپتوس: حاوی ترکیباتی مانند 1،8-سینئول است که ممکن است جوندگان را دفع کند.

روغن نعناع: عطرها ممکن است موش‌ها و موش‌های صحرایی را دفع کنند.

سایر روش‌های کنترل:

جلوگیری: مسدود کردن نقاط ورودی (شکاف‌ها، سوراخ‌ها) با سیم ظرفشویی، پارچه فلزی یا سایر مواد.

تله‌ها: تله‌های فنری، تله‌های زنده‌گیر و تله‌های چسبی برای گرفتن جوندگان استفاده می‌شوند.

بهداشت: از بین بردن منابع غذایی و آب و از بین بردن مناطق پناهگاه (بهم‌ریختگی و غیره).

مدیریت تلفیقی آفات (IPM): روش‌های مختلفی را برای کنترل مؤثر و پایدار جوندگان ترکیب می‌کند.

روش کنترل مزایا معایب
جونده کش های شیمیایی موثر در از بین بردن جوندگان ممکن است برای انسان و حیوانات خانگی خطرناک باشد
دور کننده های طبیعی ایمن برای انسان و حیوانات خانگی ممکن است به اندازه جونده کش های شیمیایی موثر نباشد
روش های فیزیکی (تله گذاری، مسدود کردن نقاط ورود) ارزان و نسبتا ایمن نیاز به تلاش مداوم دارد

ملاحظات مهم:

ایمنی: همیشه دستورالعمل‌های برچسب هر آفت‌کش را دنبال کنید و اقدامات احتیاطی لازم را برای محافظت از خود و حیوانات غیر هدف انجام دهید.

اثربخشی: اثربخشی روش‌های مختلف می‌تواند بسته به گونه جوندگان، سطح آلودگی و شرایط محیطی متفاوت باشد.

رویکرد تلفیقی: ترکیب چندین روش کنترل اغلب مؤثرترین راه برای مدیریت جمعیت جوندگان است.