گرایش های اخیر در مدیریت شبکه های آبیاری

‏‎برنامه های انتقال مدیریت آبیاری می تواند از پائین ترین سطح آن یعنی دریافت هزینه خدمات آبیاری به زارعین ‏تا بالاترین سطح آن به ‏کشاورزان اعمال گردد‎.‎

---

تفویض اختیارات، انتقال مدیریت ‏آبیاری واگذاری مدیریت و سرپرستی سیستم های آبیاری از بخش دولتی به گروه های مصرف کننده آب و یا سایر مصرف کنندگان ذینفع گرایشی است که در بحث ‏مدیریت آبیاری بیشتر کشورهای جهان در حال جریان است‏‎.‎
انگیزه برای ا ین تغییرات بیشتر از سوی دولت ها است . اهداف اصلی دولت ها در این زمینه تا حد امکان کاهش ‏اختیارات و هزینه های جاری سیستم های آبیاری، ب ا کاهش یا قطع یارانه ها، دریافت مخارج سیستم به زارعین ‏و در نهایت استق لال مالی‎ (O & M) ‎خدمات آبیاری و تفویض وظایف بهره و نگهداریسیستم های آبیاری از ‏طریق دریافت های مالی از کشاورزان می باشد‏‎.‎
برنامه های انتقال مدیریت آبیاری می تواند از پائین ترین سطح آن یعنی دریافت هزینه خدمات آبیاری به زارعین ‏تا بالاترین سطح آن یعنی واگذاری کامل شبکه های آبیاری و خصوصی سازی و فروش سیستم های آبیاری به ‏کشاورزان اعمال گردد‎.‎
بنابراین این گونه برنامه ها بسته به شرایط محلی و فشارها و اعمال نفوذهای خارجی می تواند در اهداف و انواع ‏خود متغیر و متنوع باشند.‏
اکثراً مثبت بوده است . با این وجود نمی تو ا ن گفت که این ‏IMT‏ بر اساس شواهد ، نتایج و اثرات برنامه ‏هایبرنامه ها به اهداف خود به صورت کامل نایل آمده اند زیرا تغییرات در مدیریت ممکن است اثرات موفقیت ‏آمیزی بلافاصله بعد از اعمال برنامه و تفویض اختیارات، از خود نشان ندهد . در طی سال های اولیه بعد از ‏تفویض اختیارات مدیریتی، که می توان آن را دوره آموزش و فراگیری مدیریت نیز نامید، نوساناتی در تأثیرات و ‏جود داشته و سیستم ها ممکن است نقصان هایی را از خود نشان دهند . علاوه بر این اکثر در سال های اخیر به ‏اجرا درآمده وبرای قضاوت واقعی در زمینه تأثیرات این گونه ‏IMT‏ برنامه هایبرنامه ها باید اندازه گیری و ‏مشاهدات لازم برای مدت زمان طولانی و کافی ادامه یابد.‏
و پایداری آنها به شرایط، فرآیندها و عوامل لازم نیاز دارد . از میان ‏IMT‏ کاربرد موفقیت آمیز برنامه هایاین ‏عوامل مشارکت زارعین در طی فرایند انتقال مدیریت، امنیت شغلی کارکنان دولتی، نظارت و دخالت دولت و ‏کمک های لازم بعد از اعمال برنامه، وجود نهادها و تشکیلات میان استفاده کنندگان از برنامه از عوامل و شرایط ‏مهمی هستند که باید توسط دولتمردان در این گونه برنامه ها در نظر گرفته شوند.‏
مقدمه
در این مقاله به گرایش های اخیری که در زمینه مدیریت شبک ه های آ بیاری در حال وقوع می باشد پرداخته شده ‏و ضمن مرور سابقه موضوع بحث و جم ع بندی در مورد آن ارائه گردیده است . مقاله بیشتر به بحث ،که به دنبال ‏برنام ه های گرایش های جهانی در تفویض اختیارات 2 ، (‏IMT‏) انتقال مدیریت آبیاری 1خصوصی سازی و ‏لیبراسیون در میان دولت ه ا و به خصوص در میان دولت های کشورهای در حال توسعه در حال وقوع می باشد، ‏می پردازد.‏
و تاریخچۀ آن بحث گر دیده و سپس انگیزه ها و (‏IMT‏) در ابتدا مفهوم و معنای انتقال مدیریت آبیاریهم از سوی ‏دولتمردان و هم از سوی آبیاران، سطوح تفویض اختیارات ‏IMT‏ تمایلات در اعمال برنامه هایو سرپرستی سیستم ‏به کشاورزان یا سایر گروه ها، نتایج و تأثیرات برنامه های انتقال و واگذاری مدیریت بر و در نهایت تولیدات ، ‏‏(‏O & M‏) روی استقلال مالی، کیفیت فعالیت های بهر ه برداری و نگهداری از شبک ه هاکشاورزی و پایداری ‏زیست محیطی در سیستم های انتقال یافته و واگذار شده ارائه و بحث گردیده است.‏
در خاتمه مقاله شرایط و عوامل کم ک کننده برای کاربرد موفقی ت آمیز و دارای تأثیرات مثبت برنامه های انتقال ‏مدیریت و واگذاری سرپرستی شبکه ها را بررسی و بحث می نماید.‏
پیشگفتار
تفویض و و اگذاری مسئولیت ها و سرپرستی مدیریت آبیاری از بخش دولتی به ‏IMT‏ بر حسب تعریفگروه های ‏کشاورزان و یا سایر گروه های غیردولتی می باشد . این فرایند به طور کلی همراه با کاهش نقش دولت و گسترش ‏نقش بخش خصوصی در مدیریت آبیاری است، این فرایند اخیر اً در حال تبدیل شدن به یک سیاست کلی در بخش ‏مدیریت آبیاری بیشتر کشور های جهان و به خصوص کشورهای در حال توسعه می باشد . در واقع این فرایند ‏زیاد هم جدید نیست . در بسیاری از کشورها از سال های قبل شروع‎ ‎گردیده‎ ‎است‎ . ‎موارد‎ ‎اولیه‎ ‎در‎ ‎کشور‎ ‎هایی‎ ‎نظیر‎ ‎آمریکا،‎ ‎فرانسه،‎ ‎کلمبیا‎ ‎و‎ ‎تایوان‎ ‎در‎ ‎طی‎ ‎سال‎ ‎های‎ ‎‏1950‏‎ ‎تا‎ ‎‏1970‏‎ ‎میلادی‎ ‎انجام‎ ‎پذیرفت‎ . ‎ولی‎ ‎در‎ ‎بیشتر‎ ‎کشورهای‎ ‎در‎ ‎حال‎ ‎توسعه‎ ‎نظیر‎ ‎شیلی،‎ ‎پرو،‎ ‎مکزیک،‎ ‎برزیل،‎ ‎جمهوری‎ ‎دومنیکن،‎ ‎هائیتی،‎ ‎سنگال،‎ ‎مو‎ ‎ر‎ ‎یتانی‎. ‎نیجر،‎ ‎زیمبابو،‎ ‎تانزانیا‎ ‎،‎ ‎سودان،‎ ‎سومالی،‎ ‎ماداگاسکار،‎ ‎ترکیه،‎ ‎در‎ ‎طی‎ IMT ‎پاکستان،‎ ‎هندوستان،‎ ‎سریلانکا،‎ ‎بنگلادش،‎ ‎لائوس،‎ ‎ویتنام،‎ ‎چین،‎ ‎ا‎ ‎ندونزی،‎ ‎و‎ ‎فیلیپین‎ ‎برنامه‎ ‎هایسال‎ ‎های‎ ‎‏1980‏‎ ‎الی‎ ‎‏1990‏‎ ‎اعمال‎ ‎گردید‎ ‎ه‎ ‎اند‎. ‎در‎ ‎آسیا‎ ‎کشور‎ ‎فلیپین‎ ‎یکی‎ ‎از‎ ‎اولین‎ ‎کشورهایی‎ ‎می‎ ‎باشد‎ ‎که‎ ‎فرایند‎ ‎انتقال‎ ‎مدیریت‎ ‎آبیاری‎ ‎در‎ ‎آن‎ ‎شروع‎ ‎گردید‎.

ادامه مطلب