تجزیه و تحلیل مشکلات مربوط به جوجه درآوری - بخش سوم

جوجه های در حال هچ ممکن است چشم هایشان ترشحات آبکی داشته باشند یا پلک چسپیده به هم داشته باشند.

---

تجزیه و تحلیل مشکلات مربوط به جوجه درآوری - بخش سوم
ویتامین ها
1. ویتامین A : توسعه غیر طبیعی سیستم گردش خون، ناهنجاری های اسکلتی بخصوص در جمجمه و ستون فقرات؛ تغییرات تحلیل برنده در مغز، نخاع و اعصاب؛ تلفات جنینی اولیه ( در طی روز های 2 تا 3 ). جوجه های در حال هچ ممکن است چشم هایشان ترشحات آبکی داشته باشند یا پلک چسپیده به هم داشته باشند. فزونی بیش از حد این ویتامین نیز سبب ناهنجاری های اسکلتی خواهد شد.
2. ویتامین D3 : تلفات جنینی اواخر دوره جوجه کشی ( بیشتر از 17 روزگی )، رشد ضعیف استخوان ها، ریکتز، ممانعت از رشد جنین و جوجه های کم رشد.
3. ویتامین E : مشکلات گردش خون، تراوش عروقی آب در زیر پوست، خونریزی، جلوگیری از رشد، انسفالومالاسیا ( تورم و خونریزی مغزی )، ناهنجاری های چشمی ( مثل خونریزی چشم یا ابری بودن عدسی چشم )، ادم گردن و پا ها، اوج تلفات جنینی در طی روزهای 2 تا 5 جوجه کشی. ضعف عضله ای پس از هچ.
4. ویتامین K : خونریزی در جنین و پرده های جنینی بویژه در یا نزدیک زمان هچ. :
5. ویتامین B1 ( تیامین): پیک تلفات اولیه جنینی و پیک تلفات اواخر دوره ( در 19 روزگی یا بیشتر )؛ وجود جوجه های مرده زیادی در سینی های هچر. پلی نوروتیس (تورم چندین عصب ) و خمیدگی گردن.
6. ویتامین B2 ( ریبوفلاوین ): ممانعت رشد، ساق پای کوتاه، بی نظمی در سیستم گردش خون، ادم، انگشتان پیچ خورده یا خمیده، میکرومیلیا، کم خونی، کرک پر های ژولیده (clubbed )، کبد سبز تیره یا قهوه ای، پیک تلفات جنینی در طی روز های 3 تا 5 ، 10 تا 15 و 21 تا 22 . تلفات جنینی با ادامه داشتن کمبود ریبوفلاوین در گله مادر از اواخر دوره به اوایل دوره به حداکثر می رسد.
7. ویتامین ) B3نیاسین): کاهش رشد و توسعه عضلات اسکلتی یا راه راه ( هیپوپلازیا)، ادم، کوتاه بودن نوک بالایی، ناهنجاری های عصبی و عروقی. اوج تلفات در روز های 8 تا 14 جوجه کشی.
8. ویتامین B6 ( پیریدوکسین ): ممانعت از رشد اولیه جنینی، اوج تلفات در روز های 8 تا 14 جوجه کشی.
9. اسید پانتوتنیک: خونریزی زیر پوستی، ادم، هیدروسفالوس( آب آوردگی مغزی )، پر درآوری ضعیف، کبد چرب، اوج تلفات در روز های 2 تا 4 و 11 تا 15 جوجه کشی، تیرگی چشم، قلب اتساع یافته کم رنگ.
10. بیوتین: کوندرودیستروفی و میکرومیلیا( بدفرمی اسکلتی، کوتاه شدگی استخوان های دراز، نوک طوطی مانند )، سینداکتیلیسم (پرده دار شدن بین انگشتان پا مانند پنجه مرغابی )، خونریزی در جنین و کوریوآلانتویس، اوج تلفات جنینی در روز های 3 تا 4 و 17 و بیشتر از 17 جوجه کشی. پیک تلفات اولیه با کمبود شدید بیوتین به بیشترین حد می رسد در حالیکه پیک تلفات پایانی با کمبود متوسط بیوتین به حداکثر می رسد. کاهش جوجه درآوری بدون افت تولید تخم مرغ.
11. اسید فولیک: خمیده بودن درشت نی، سینداکتیلیسم، تخت بودن سر، چشمان کوچک، بیرون زدگی امعا و احشا، نوک طوطی مانند،دیگر نقایص مربوط به نوک، ممانعت رشد، پیک تلفات جنینی پس از روز 17 .
12. ویتامین B12 ( کوبالامین ): ادم ( بویژه در اطراف چشم )، خونریزی، انگشتان خمیده، نوک کوتاه، توسعه ضعیف عضله پا، کوتولگی، کبد چرب، بزرگ شدن تیروئید، قلب متسع و بدشکل، سر بین دو ران ، پیک تلفات جنینی بین روز های 8 تا 14 ( پیک پایین ) و 16 تا 18 .
مواد معدنی
1. منگنز : کوندرودیستروفی، بدفرمی اسکلتی، کوتاه شدن استخوان های دراز، نوک طوطی مانند، میکرومیلیا، ادم، کرک پرهای غیر طبیعی، پیک تلفات جنینی در بیشتر از 18 روزگی. غیر یکنواختی در جوجه ها.
2. روی: نقایص اسکلتی بویژه در ستون فقرات عقبی ( معمولترین نقص بی دنبلاچه بودن جوجه در اثر نداشتن استخوان پیگوستیل می باشد )، چشمان کوچک، امعا و احشای بیرون زده شده، غیر طبیعی بودن سر و نوک؛ ادم؛ ضعیف بودن جوجه ها بطوریکه جوجه ها قادر به سر پا ایستادن، نوشیدن و خوردن نمی باشند. تلفات جنینی می تواند خیلی بالا باشد.
3. کلسیم: بیشتر از طریق تاثیر بر ضعیف شدن کیفیت پوسته تخم مرغ سبب افزایش افت وزن تخم مرغ و آلودگی می شود. توقف رشد ، کاهش توسعه استخوان و افزایش تلفات جنینی در مراخل بعدی. بیش از حد بودن کلسیم نیز می تواند باعث ناهنجاری های جنینی شود.
4. منیزیوم: لرزش همه گیر عصبی، به سختی و منقطع نفس کشیدن، تشنج در حین هچ جوجه.
5. فسفر: تشکیل غیر نرمال استخوان، توقف رشد، پیک تلفات جنینی طی روز های 14 تا 16.
6. ایجاد نقایص مربوط به خون و دستگاه گردش خون، پیک تلفات جنینی پیش از 3 روزگی.
7. ید: تاثیر بر فعالیت تیروئید،. کمبود یا فزونی ید باعث افزایش زمان جوجه کشی، کاهش رشد و افزایش تلفات جنینی می شود. بزرگ شدن احتمالی تیروئید.
8. سلنیوم: تراوش آب در زیر پوست، تقویت بخشیدن اثر ویتامین E ، سطوح خیلی بالای سلنیوم سمی هستند: ادم سر و گردن، کوتاه بودن نوک بالایی، بی چشمی، افزایش بد قرار گرفتن های جنینی در داخل تخم مرغ، بیرون زدگی چشم ها.
9. مولیبدون: بیشتر از 17 ppm در تخم مرغ منتج به 100 درصد تلفات تا روز 12 جوجه کشی می شود.
10. لیتیوم: فزونی آن باغث تلفات بالای جنینی همراه با ممانعت از رشد، نقایص چشمی، آئورت بزرگ شده و تار عصبی غیر نرمال می شود.
11. بور: فزونی بیش از حد در تخم مرغ (40ppm ) باعث تلفات جنینی در اوایل رشد و توسعه و روز سیزدهم جوجه کشی می شود. ایجاد ناهنجاری های شبیه به آنچه که در مورد کمبود ریبوفلاوین گفته شد. ایجاد ناهنجاری های نوک، صورت و اسکلت های ضمیمه ای.
پروتئین و چربی ها
1. پروتئین، اسید های آمینه: کمبود، فزونی یا نامتوازن بودن برخی از اسید آمینه ها می تواند باعث ناهنجاری ها و تلفات جنینی شود. ناهنجاری های جنینی شامل کوچک بودن نوک، غیر نرمال بودن نوک بالایی و یا پایینی، بیرون زدگی نامنظم مغز، بیرون زدن امعا و احشا، دنده های کوتاه شده یا دو تایی، بند نخاع دوتایی، بدن کوتاه و تحلیل چشم.
2. چربی، اسید های چرب: کمبود اسید لینولئیک ( امگا 3 ): توسعه کند، وضعیت قرار گرفتن 75 % جنین ها در داخل تخم مرغ بصورت غیر نرمال ( سر روی بال راست ) است. پیک تلفات در روز های 4-1 ، 14-8 و بیشتر از 21 روزگی می باشد. انتقال چربی از زرده به جنین در چند تخم مرغ اول تولیدی توسط نیمچه ها کاهش می یابد که خود می تواند متعاقباٌ منتج به تلفات جنینی شود.
مواد متفرقه:
1. تتراسایکلین ها: ممانعت از معدنی شدن استخوان ها، فرسایش غضروف استخوان های دراز و بدشکلی اسکلتی.
2. سولفانامید ها: تاخیر رشد، کوتاه شدن استخوان های دراز ، میکرومیلیای شدید، نوک طوطی مانند و جوجه های بدون دنبالچه.
3. پنی سیلین: ادم و خونریزی در بال ها، پا و سر.
4. آلفاتوکسین B1 : ممانعت از رشد (با شروع روز 12) ، کبد کوچک و تلفات بالا.
5. آمونیاک ( در دستگاه های جوجه کشی) : بسته نشدن لوله یا مجرای عصبی، تلفات.
میکروارگانیزم ها:
1. برونشیت عفونی (IB): ممانعت از رشد، تاخیر در توسعه شش ها، قلب کوچک، طحال بزرگ، تولید جوجه های کوچک از تخم مرغ های نازک منفذ دار و از دست دادن آب بیش از حد از بدن جوجه ( ابتلای گله مادر به برونشیت باعث ایجاد تخم مرغ های پوسته نازک، بدفرم ، سفید و زبر می شود ).
2. نیوکاسل (ND): کاهش رشد، کوچک بودن آمنیون، ایجاد ناهنجاری هایی در بافت های حسی و عصبی جنین اولیه.
3. بوتولیسم: آتروفی یا تحلیل ماهیچه ای، تجمع چربی، مشکلات مفصلی و کوتاه بودن نوک بالایی جوجه.
4. استافیلوکوکوس: خونریزی گسترده و صدمات بافتی.
5. استرپتوکوکوس: تخریب ناحیه ی سینوویال مفاصل.
6. اشرشیاکولای: گندیدگی و آلودگی تخم مرغ.
7. آسپرژیلوس: گندیدگی ها ی سیاه یا سبز تیره رنگ. قرمز یا تیره بودن جنین. کوتولگی جنینی.
8. سالمونلا پولوروم، سالمونلا گالیناروم و سالمونلا تیفی موریوم: انتقال از طریق تخم مرغ به جوجه. سپتی سمی جنینی، تلفات بالای جنینی و تلفات بالای جوجه.
مشخصات رشد و تکامل جنینی جوجه
• زمان پیش از تخم گذاری :
• تخمک گذاری—اولین تقسیم میوزی اٌاٌژنسیز
30 دقیقه پس از تخمک گذاری – دومین تقسیم میوزی و باروری ( لقاح ).
4 ساعت پس از تخمک گذاری—اولین تقسیم جنینی
4.3 ساعت پس از تخمک گذاری—دومین تقسیم جنینی
5.5 ساعت پس از تخمک گذاری—تقسیم سوم جنینی.
6.3 ساعت پس از تخمک گذاری—تقسیم چهارم جنینی.
6.4 تا حدود 25.5 ساعت پس از تخمک گذاری : تقسیم و رشد پیوسته؛ سلول ها به گروه هایی برای وظایف خاصی تقسیم می شوند. چند صد سلول در oviposition.
• زمان بین تخم گذاری و جوجه کشی (انکوباسیون)
بدون رشد، غیر فعال بودن جنین ( در صورتیکه دمای نگهداری جنین زیر 25.5 درجه سانتی گراد یا 76 درجه فارینهایت- دمای صفر فیزیولوژیک- باشد)، دمای طبیعی ذخیره و نگهداری تخم مرغ 13 تا 18 درجه سانتی گراد است ).
• در طول جوجه کشی:
روز اول:
6 تا 10 ساعت اول—شروع تشکیل اولین سلول های کلیه مانند ( پرو نفرون ها ).
8 ساعت—ظهور رگه های اولیه جنینی.
10 ساعت—شروع تشکیل کیسه زرده ( غشاء جنینی ). وظایف کیسه زرده: 1) تشکیل خون؛ 2) هضم زرده؛ 3) جذب زرده؛ 4) تامین منبع غذایی پس از هچ برای جوجه. ظهور مزودرم؛ جنین نسبت به محور طولی تخم مرغ در زاویه 90 درجه قرار می گیرد. تشکیل مزونفر شروع می شود.
18 ساعت—تشکیل اولیه روده ها؛ ظهور سلول های آغازین در قوس زاینده.
20 ساعت—شروع تشکیل ستون مهره ها.
21 ساعت-- ظهور سیستم عصبی.
22 ساعت-- ظهور اولین جفت somites ( قطعات بلوک مانند ) و سر .
23 تا 24 ساعت-- شروع تشکیل جزایر خونی، خون، گردش خون ویتلین ( کیسه زرده )، قلب.
روز دوم:
25 ساعت – ظهور چشم؛ قابل رؤیت شدن ستون فقرات، جنین شروع به چرخش به سمت چپ می کند ( 6 somites ).
28 ساعت—شروع تشکیل گوش (7 somites) .
30 ساعت— شروع تشکیل آمنیون ( پرده جنینی اطراف جنین ). وظیفه اولیه آمنیون حفاظت جنین در برابر شوک و ضربه مکانیکی است؛ همچنین مسؤل مقداری از جذب آلبومن می باشد. شروع تشکیل کوریون ( پرده ی جنینی متصل به آلانتویس )، شروع ضربان قلب ( 10 somites).
38 ساعت— جریان خون توسط ضربان قلب
42 ساعت—شروع تشکیل تیروئید.
48 ساعت—شروع توسعه غدد هیپوفیز قدامی و پینه آل
روز سوم:
50 ساعت—چرخش جنین بسمت چپ؛ شروع تشکیل پرده جنینی آلانتویس ( متصل به کوریون). وظایف پرده های کوریو- آلانتویس عبارتند از : 1) تنفس جنینی؛ 2) جذب آلبومن؛ 3) جذب کلسیم از پوسته تخم مرغ؛ 4) ذخیره مواد زائد و دفعی کلیوی.
60 ساعت—شروع پیدایش سوراخ های بینی، حلق، شش ها و جوانه های دنده های جلویی.
62 ساعت—شروع تشکیل جوانه های دنده های عقبی.
72 ساعت—شروع تشکیل گوش میانی و خارجی. نای. آمنیون رشد اطراف جنین را تکمیل می کند.
روز چهارم:
پیدایش زبان و مری؛ جنین از کیسه زرده جدا می شود؛ آلانتویس بواسطه ی آمنیون رشد می کند؛ جمع شدگی ها یا انقباضاتی در دیواره آمنیون رخ می دهد، توسعه غده آدرنال، ناپدید شدن پرونفروز یا کلیه غیر عملکردی و پیدایش کلیه اصلی یا نهایی ( متانفروز) به جای آن ، شروع تشکیل پیش معده، سنگدان، سکوم ها و روده بزرگ. قابل مشاهده شدن رنگدانه چشم ( چشم سیاه ).
روز پنجم:
ظهور سیستم تولید مثلی و تمایز جنسیت، تشکیل بورس فابریسیوس، حلقه دئودنوم و تیموس. شروع اتصال کوریون و آلانتویس، پیدایش اولین غضروف.
روز ششم:
ظهور نوک، شروع حرکت ارادی، کوریوآلانتویس کنار پوسته، نزدیک انتهای بزرگ تخم مرغ قرار می گیرد.
روز هفتم:
ظهور انگشتان پا، شروع رشد تاج، تولید ملانین، شروع جذب مواد معدنی از پوسته. کوریوآلانتویس به غشای داخلی پوسته می چسپد. پیشرفت رشد اطراف سطح داخلی.
روز هشتم:
پیدایش فولیکول پر ها، پاراتیروئید و کلسیمی شدن استخوان ها.
روز نهم:
تکمیل رشد کوریوآلانتویس حدود 80% ( تا کنون در انتهای کوچک باز می شود )، ظهور باز شدن دهان.
روز دهم:
شروع سخت شدن نوک و باز شدن کامل انگشتان پا از همدیگر.
روز یازدهم:
تشکیل دیواره شکمی، حلقه های روده شروع به بیرون زدن بداخل کیسه زرده می کنند. کرک پر ها، تاج و غبغب قابل مشاهده می شوند. ظهور ناخن و فلس روی انگشتان. به حداکثر رسیدن سطح عمل مزونفروس و تحلیل متعاقب آن. شروع به کار متانفروس ( کلیه اصلی ).
روز دوازدهم:
کوریوآلانتویس اطراف محتویات تخم مرغ را تکمیل و احاطه می کند و میزان آب جنین شروع به کاهش می کند.
روز سیزدهم:
اسکلت غضروف مانند بطور نسبی کامل می شود، تولید گرما و مصرف اکسیژن توسط جنین بسرعت افزایش می یابد.
روز چهاردهم:
جنین شروع به چرخش سر بطرف انتهای بزرگ تخم مرغ می کند، سرعت استخوانی شدن استخوان های دراز زیاد می شود. چرخش طولانی تر تخم مرغ ضرورتی ندارد.
روز پانزدهم:
حلقه های روده ای براختی در کیسه زرده دیده می شوند. توقف جمع شدن آمنیون.
روز شانزدهم:
بافت نوک، ناخن و فلس ها نسبتاٌ شاخی می شوند، آلبومن عملاٌ ناپدید می شود و زرده به عنوان منبع غذایی اهمیت فراوانی پیدا می کند. کرک پر ها سطح بدن را می پوشانند. حلقه های روده ای شروع به کشیده شدن بداخل بدن می کنند.
روز هفدهم:
کاهش مایع آمنیونی، قرار گرفتن سر جنین به طرف انتهای بزرگ و زیر بال راست و متمایل شدن نوک بسمت کیسه هوا. شروع تشکیل پر های اصلی.
روز هجدهم:
کاهش حجم خون، کاهش هموگلوبین کل خون. جنین بایستی در وضعیت درست برای هچ قرار گیرد: محور طولی جنین در راستای محور طولی تخم مرغ قرار می گیرد، سر در انتهای بزرگ تخم مرغ، به سمت راست و در زیر بال راست جوجه و نوک بطرف کیسه هوا متمایل می شود و پا ها نیز به طرف سر جمع می شوند.
روز نوزدهم:
کشیده شدن کامل حلقه روده ای بداخل بدن، شروع جذب کیسه زرده بداخل حفره بدن، ناپدید شدن مایع آمنیونی (قسمت متورم شده جنین)، نوک ممکن است کیسه هوا را سوراخ کرده و شش ها ( دستگاه تنفسی ) شروع به کار کنند.
روزبیستم:
کیسه زرده بطور کامل بداخل بدن کشیده می شود، کیسه هوا توسط نوک سوراخ می شود و بدنبال آن دستگاه تنفس فعال می شود، صدای جنین شنیده می شود. گردش خون، تنفس و جذب کوریوآلانتویک کاهش می یابد. جنین ممکن است به پوسته نوک بزند.
روز بیست و یکم:
فرایند هچ جوجه: توقف گردش خون کوریوآلانتویک، جنین پوسته را روی کیسه هوا با نوک می شکند. جنین به کندی در داخل تخم مرغ بر خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد. پا زدن جنین و تلاش برای راست کردن گردن، فشار وارد کردن به سوراخ ایجاد شده توسط نوک، پا زدن بدون پوسته، استراحت، راست ایستادن و خشک شدن.
بیشتر از بیست و یک روزگی:
برخی از جنین ها قادر به هچ نیستند اما با این وجود در زمان غیر طبیعی هچ نیز حفظ می شوند.
آنالیز و بررسی تخم مرغ های قابل جوجه کشی
تخم مرغ های قابل جوجه کشی بایستی بمنظور ارزیابی پیشرفت میزان باروری و جوجه درآوری گله مادر، مورد بررسی واقع شوند. این موضوع کاملاً یک وسیله ی تشخیصی ضروری برای تشخیص علل مشکلات مربوط به جوجه درآوری می باشد. به همین منظور سه نوع ارزیابی تخم مرغ های قابل جوجه کشی مفید و سودمند است:
1- ارزیابی تخم مرغ های قابل جوجه کشی تازه و ست نشده.
2- کندلینگ تخم مرغ های ست شده از روزهای 5 تا 12 دوره جوجه کشی، بررسی تخم مرغ های با جنین مرده و ثبت تعداد تخم مرغ هایی که بصورت \" انتهای کوچک به طرف بالا \" ست شده اند.
3- بررسی تخم مرغ های هچ نشده ( بقایای هچ ).
بررسی تخم مرغ های تازه ی ست نشده بمنظور فراهم آوردن امکان ارزیابی فوری باروری گله مادر ، مقایسه و تایید میزان باروری برآورد شده از بررسی تخم مرغ های هچ نشده و نتایج حاصل از کندلینگ تخم مرغ های قابل جوجه کشی ست شده بین 5 و 12 روز از جوجه کشی، مورد استفاده واقع می شود. بررسی هایی که در روش کندلینگ مورد توجه قرار می گیرد ، عبارتند از: تخم مرغ های نابارور ، تخم مرغ های با مرگ اولیه جنینی و تخم مرغ های ترک دار.
ارزیابی تخم مرغ های هچ نشده، شامل تمامی تخم مرغ هایی است که هچ نشده اند. ارزیابی تخم مرغ ها با استفاده از دو روش دوم و سوم ( کندلینگ و بقایای هچ ) بایستی بطور هفتگی یا حداقل هر 3 هفته یکبار انجام پذیرد. تجزیه و تحلیل منظم و پیوسته این گونه ارزیابی ها منتج به ایجاد پیشینه ای برای گله خواهد شد که می تواند برای تشخیص مشکلات مربوط به جوجه درآوری، به حداقل رساندن تلفات و مقایسه سویه ها، فارم ها، گله ها، هچری ها و بسیاری از متغیر های دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
انتخاب نمونه و اندازه آن برای بدست آوردن نتایج با ارزش حاصل از بررسی های تخم مرع ها ی قابل جوجه کشی مهم می باشند. نمونه ها باید طوری انتخاب شوند که در بر گیرنده و نماینده ی تمامی تخم مرغ های جا های مختلف ستر ها و هچرها برای هر گله در هر زمان نمونه گیری باشند. حداقل های پیشنهادی برای اندازه نمونه عبارتند از :
1- ده ( 10 ) عدد تخم مرغ هچ نشده از 5 سینی هر هچر یا از هر سینی 2 عدد تخم مرغ.
2- تمامی تخم مرغ های هچ نشده از 4 سینی هر هچر.
3- تمامی تخم مرغ های هچ نشده از تعداد 1000 عدد تخم مرغ ست شده؛ بعلاوه روش های دیگر.
داده های ثبت شده بایستی شامل متغیر های زیر باشد: گله، فارم، سویه، تاریخ ست تخم مرغ ، ماشین های جوجه کشی مورد استفاده، مکان تخم مرع ها در دستگاه جوجه کشی، تعداد تخم مرغ های ست شده، تعداد تخم مرغ های بارور، تعداد تخم مرغ های با مرگ اولیه جنینی ( 0 تا 7 روزگی)، تعدا تخم مرغ های با مرگ میان دوره ای( 8 تا 14 روزگی ) ، تعداد تخم مرغ های با تلفات آخر دوره ای ( جنین های 15 روزه یا بیشتر )، سن هر جنین، تعداد جنین هایی که در وضعیت نامناسب در داخل تخم مرغ قرار گرفته اند ( malposition ) در جنین های 19 تا 21 روزه )، تعداد تخم مرغ های نوک زده، تعداد بدفرمی های جنینی، تعداد تخم مرغ های آلوده (گندیده ها)، تعداد تخم مرغ های ترک خورده ( ترک های زمان انتقال و غیره )، تعداد تخم مرغ های با ویژگی های غیر معمول ( اندازه، شکل، کیفیت پوسته و تمیزی تخم مرغ )، تعداد جوجه های مرده و حذف شده و تعداد جوجه های زنده. داده های ثبت شده ی دقیق و مشخص برای آنالیز و ارزیابی مفید تخم مرغ ها ضروری هستند.
تخم مرغ های هچ نشده بایستی از روی سینی های هچر برداشته شده و بر اساس شماره، مکان و دیگر ویژگی های گله بر روی صفحات تختی بمنظور تشخیص مشکلات جوجه درآوری قرار داده شوند. در ابتدا از سطح بیرونی تخم مرغ ها برای آزمایش و تشخیص ویژگی های تخم مرغ، نوک زدن و محل کیسه هوا استفاده می شود. به همین منظور، پوسته تخم مرغ از قسمت انتهای بزرگ روی کیسه هوا شکسته شده و یک سوراخ برای مشاهده محتویات داخلی تخم مرغ از پوسته و غشای نازک زیر آن باز می شود. اگر تخم مرغ نابارور ( بی نطفه ) یا دارای جنین مرده خیلی اولیه باشد، از صفحه زاینده بایستی برای تشخیص قطعی باروری تخم مرغ استفاده شود. اگر جنین نسبتا کوچک باشد، بایستی تخم مرغ در داخل یک ظرف برای آزمایشات و تشخیص های بعدی شکسته شود. تخم مرغ های دارای جنین های مراحل پایانی رشد ، بایستی به منظور تشخیص نوک زدن جوجه بداخل کیسه هوا مورد مشاهده واقع شوند و سپس با استفاده از قیچی یا موچین از انتهای کوچک تا انتهای بزرگ بدون برهم زدن موقعیت مکانی جنین، باز شوند. در این حالت، وضعیت جنین در داخل تخم مرغ ( مراجعه کنید به بحث پیشین مربوط به وضعیت جنین در داخل تخم مرغ )، سن جنین ( مراجعه به بخش مربوط به مراحل تکاملی جنین )، آلودگی، قرار گرفتن جنین در وضعیت نامناسب تخم مرغ (malformation) و عوامل دیگر بایستی مورد مشاهده و رکوردگیری قرار گیرند.