در حال
جستجو...
معرفی گل ابری
گل ابری (Ageratum mexicanum یا Ageratum mix) از خانواده Asteraceae، گیاهی یکساله و بومی جنوب غرب آمریکا و مکزیک است و در بسیاری از نقاط جهان به‌عنوان گونهٔ زینتی کشت می‌شود. این گیاه در رنگ‌های آبی، صورتی و سفید موجود است و ارقام پاکوتاه آن مناسب کاشت در گلدان، حیاط و فضاهای شهری می‌باشند. دورهٔ گلدهی طولانی (از اواخر بهار تا پائیز و حتی آذر در مناطق گرم‌تر) و سهولت تکثیر از مزایای بارز آن است.
گل ابری به‌خاطر تولید بذر فراوان در پایان فصل رشد، قابلیت انتشار بالایی دارد؛ بنابراین در برنامهٔ کاشت و مدیریت باغ به میزان تراکم و برداشت بذر توجه کنید.
آبیاری
گل ابری تا حدی به خشک‌سالی مقاوم است اما برای رشد بهینه نیاز به رطوبت مناسب در ناحیهٔ ریشه دارد. دورهٔ آبیاری وابسته به بافت و میزان مواد آلی خاک است؛ خاک‌های غنی‌تر و رسی‌تر آب را بهتر حفظ می‌کنند و نیاز آبی کمتری دارند، در حالی که خاک‌های سبک و شنی نیاز به آبیاری مکررتر دارند.
از آبیاری بارانی که شرایط مرطوب برگ را فراهم می‌کند و خطر بیماری‌های قارچی را افزایش می‌دهد، تا حد امکان پرهیز کنید. روش‌های مناسب شامل آبیاری قطره‌ای، نشتی و جویچهٔ پشتِ هِی است. در روزهای گرم تابستان میزان آب‌دهی را افزایش دهید تا از تنش حرارتی جلوگیری شود.
نور
گل ابری در شرایط نوری مختلف رشد می‌کند اما برای نتیجهٔ ایده‌آل به آفتاب کافی نیاز دارد. در آفتاب کامل گیاه گل‌های پُرپشت و فراوان تولید می‌کند؛ در نیم‌سایه نیز قابل کشت است اما ارتفاع گیاه بیشتر و تعداد گل‌ها کاهش می‌یابد.
دما
بهترین دما برای جوانه‌زنی بذرهای گل ابری بین 18–21 درجه سانتی‌گراد است. اگر دما کمتر از 16 درجه باشد، جمع دمای لازم برای رشد و گلدهی تأمین نشده و گلدهی به تأخیر می‌افتد. گیاه تا دمای حدود 30 درجه سانتی‌گراد و کمی بیشتر را معمولاً تحمل می‌کند.
خاک
گل ابری در خاک‌های دارای زهکشی مناسب بهتر رشد می‌کند. خاک‌های سنگین رسی که زهکشی ضعیف دارند، رشد ریشه را کند کرده و ممکن است باعث بیماری‌های ریشه‌ای شوند. برای رشد مطلوب، قبل از کاشت مقدار مناسبی مواد آلی (کمپوست یا کود دامی پوسیده) به خاک اضافه کنید تا ساختار خاک بهبود یابد و هوا و رطوبت کافی تأمین گردد.
این گیاه خاک‌های کمی اسیدی را ترجیح می‌دهد؛ در خاک‌های قلیایی ممکن است کمبود آهن ظاهر شود که با افزودن سولفات آهن یا اصلاح pH قابل رفع است. در کمبود آهن برگ‌ها بین رگ‌برگ‌ها زرد می‌شوند، در حالی که کمبود نیتروژن باعث زردی یکنواخت کل سطح برگ می‌شود.
| عامل | محدوده / توصیه |
|---|---|
| دما جوانه‌زنی | 18–21 °C |
| نور | آفتاب کامل تا نیم‌سایه |
| خاک | خاک با زهکشی خوب و مواد آلی کافی، کمی اسیدی |
| آبیاری | مرطوب نگهداشتن خاک، اجتناب از غرقابی شدن |
تکثیر
تکثیر گل ابری عمدتاً از طریق بذر انجام می‌شود. بذرها در اواخر زمستان (بهمن) در شاسی یا گلخانه کشت می‌شوند و به‌صورت مستقیم در زمین اصلی اوایل اردیبهشت نیز قابل کاشت هستند. بذرها نیاز به نور برای جوانه‌زنی دارند؛ لذا نباید عمیق کاشته شوند. برای جلوگیری از کاشت عمیق، پس از افشاندن بذرها، می‌توان لایهٔ نازکی از کود دامی پوسیده یا خاک نرم روی آن‌ها قرار داد.
برای داشتن تراکم مناسب و گل‌های با کیفیت، ابتدا بذر را کمی پرتر بپاشید و پس از سبز شدن، گیاهان ضعیف را تنک کنید تا فاصلهٔ مناسب بین بوته‌ها حفظ شود. رعایت فاصله مناسب موجب تهویهٔ بهتر، کاهش بیماری‌ها و افزایش تعداد گل‌ها می‌شود.
بیماری‌ها و آفات
از جمله بیماری‌ها و آفات رایج در گل ابری می‌توان به سفیدک پودری، پیتیوم (پوسیدگی ریشه)، شته، مگس سفید، تریپس و کنه تارعنکبوتی اشاره کرد. مشاهدهٔ علائم باید منجر به شناسایی سریع و اقدامات مدیریتی مناسب شود.
- سفیدک پودری: در شرایط رطوبت بالا و تهویهٔ ضعیف شایع است؛ کاهش رطوبت سطح برگ و افزایش گردش هوا کمک‌کننده است.
- پیتیوم: مرتبط با غرقابی شدن و زهکشی ضعیف؛ اصلاح زهکشی و اجتناب از آبیاری بیش از حد ضروری است.
- آفات مکنده (شته، مگس سفید، تریپس): با بررسی منظم، استفاده از تحریک‌کننده‌های بیولوژیک و در صورت نیاز استفادهٔ هدفمند از حشره‌کش‌های مجاز کنترل شوند.
- کنه تارعنکبوتی: در شرایط گرم و خشک افزایش می‌یابد؛ افزایش رطوبت نسبی و سم‌پاشی‌های مناسب می‌تواند مشکل را کاهش دهد.
برای کنترل پایدار، از روش‌های مدیریت تلفیقی آفات (IPM) استفاده کنید: تهویه مناسب، آبیاری صحیح، حذف بقایای آلوده، تشویق دشمنان طبیعی آفات و در صورت لزوم استفادهٔ محدود و هدفمند از سموم مطابق دستورالعمل‌های فنی و ایمنی.
توئیتر
فیس بوک
لینکدین
