آنفلوانزای بلدرچین


آنفلوانزای بلدرچین

تشخیص این بیماری در بلدرچین ها از طریق تلقیح بافت آلوده به خصوص نای و شش ها به داخل حفره آلانتوئیک تخمهای جنین دار ماکیان صورت می‌گیرد.
گزارشهای بسیاری در رابطه با شیوع بیماری آنفلوانزا ناشی از سویه های تیپ A و C در بلدرچینها موجود می‌باشد. جالب است بدانید که تیپ C ویروس آنفلوانزا فقط در انسان ها وجود دارد. تلفات ناشی از بیماری آنفلوانزای بلدرچین ها غالبا زیاد و بین 10 تا 80 درصد متغیر است. البته بیماری آنفلوانزای بلدرچین در پرندگان جوان نسبت به پرندگان مسن شدت بیشتری دارد. کالبد شکافی بلدرچین های تلف شده، تراکئو برونشیت کاتارال، رینوسینوزیت و پرخونی ریوی و تورم روده ای کاتارال مشاهده شده است.
تشخیص این بیماری در بلدرچین ها از طریق تلقیح بافت آلوده به خصوص نای و شش ها به داخل حفره آلانتوئیک تخمهای جنین دار ماکیان صورت می‌گیرد. جنین ظرف 3 تا 4 روز تلف می‌شود و مایع آلانتوئیک آنها، گلبول‌های قرمز خون ماکیان را منعقد می‌کند. ویروس آنفلوانزا به وسیله‌ی آزمایش بر روی بلدرچین ها شناسایی می‌شود. آزمایش های CFT و ELIDA روی سرم پرندگان مبتلا از ارزش بسیار بالایی برخوردار بوده و در تشخیص دادن بیماری در پرندگان واکسینه نشده کمک بسزایی می‌نماید.
بررسی بر روی واکسنهای آنفلوانزا نشان می‌دهد ایجاد ایمنی میزان قابل توجهی از تلفات را در پرندگان کاهش می‌دهد. البته به دلیل تعدد تیپها و تحت تیپهای آنتی ژنیک ویروس آنفلوانزا، ایجاد ایمنی در پرندگان تنها به صورت محدودی صورت می‌گیرد.