افزایش حداکثری سود، مهم‌ترین هدف اصلاح نژاد دام‏


دسته بندی: اخبار کشاورزی
افزایش حداکثری سود، مهم‌ترین هدف اصلاح نژاد دام‏

افزایش و حداکثر کردن ‏سود مهم‌ترین و اصلی‌ترین هدف اصلاح نژاد است.‏
مسئول بخش مرکز پرورش اصلاح نژاد بز و گوسفند مرکز اصلاح و نژاد کشور گفت: افزایش و حداکثر کردن ‏سود مهم‌ترین و اصلی‌ترین هدف اصلاح نژاد است.‏
به گزارش خبرنگار ایسنا در قزوین، طاهری یگانه در همایش اهمیت اصلاح نژاد و مدیریت تولید مثل در گوسفند ‏نژاد شال که با حضور معاونان، مدیران، کارشناسان و دامداران برگزار شد اظهار کرد: باید برنامه‌ریزی مناسب ‏و توجه ویژه در راستای پایداری و توسعه پرورش دام‌های مزیت‌دار کشور شود.‏
وی افزود: وسعت مراتع ایران حدود 7 میلیون هکتار است که 91 درصد این ظرفیت مراتع ضعیف یا متوسط ‏است که وسعت زمین‌های کشاورزی حدود 7 میلیون هکتار است.‏
طاهری یگانه هدف از اصلاح نژاد را تغییر شایستگی ژنتیکی حیوانات در نسل‌های آینده دانست که در شرایط ‏اقتصادی، طبیعی و اجتماعی آینده محصولات مورد نظر نسبت به نسل فعلی یا بازدهی بیشتر تولید می‌شود.‏
مسئول بخش مرکز پرورش اصلاح نژاد بز و گوسفند مرکز اصلاح و نژاد کشور سیاست‌های گروه پرورش ‏اصلاح نژاد گوسفند و بز در کشور را مرتعی، مرتعی- مزرعه‌ای و مزرعه‌ای- بسته برشمرد و تصریح کرد: در ‏بخش مرتعی، کاهش تعداد دام مولد متکی به مرتع، حفظ و حراست از نژادهای بومی، ارتقاء صفات تولیدی با ‏استفاده از روش اصلاح نژادی نقش دارند.‏
وی افزایش جمعیت دام مولد بربازده، ارتقا صفت تولیدی در داخل و بین جمعیت‌های گوسفند و بز و تولید و توسعه ‏ترکیب‌های ژنتیکی را در گروه مرتعی – مزرعه‌ای مهم دانست.‏
طاهری یگانه استراتژی‌های اصلی اصلاح نژاد را انتخاب داخل نژاد، بین نژاد، آمیخته‌گری و تکنولوژی ژنتیک ‏مولکولی ذکر کرد.‏
این مقام مسئول، با اشاره به استراتژی انتخاب داخل نژاد یا سویه‌ها اضافه کرد: این استراتژی در هر جمعیت ‏دامی قابل اجراست و هدف آن افزایش میانگین شایستگی ژنتتیکی یک جمعیت برای افزایش بهره‌وری است، که ‏سازوکارهای عملی لازم در این استراتژی اغلب شامل؛ ثبت مشخصات، رکوردگیری، برآورد پارامترهای ‏ژنتیکی، پیش‌بینی ارزش اصلاحی افراد جامعه و انتخاب افراد برتر برای تولید مثل است.‏
مسئول بخش مرکز پرورش اصلاح نژاد بز و گوسفند مرکز اصلاح و نژاد کشور نیاز به ایجاد تغییرات میانگین ‏صفات اقتصادی در زمانی کوتاه، عدم دستیابی سریع بهبود ژنتیکی صفات در نژادهای موجود و عدم داشتن زمان ‏مناسب با توجه به نیازهای بازار را از سازوکارهای عملی در انتخاب بین نژادها دانست.‏

خبرگزاری ایسنا – 94/6/31‏