سرخس برگ شمشیری

این گیاه به نور متوسط، حرارت معمولی، آبیاری متوسط تا زیاد، رطوبت هوای ۷۰-۹۰ درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد.

---

نام علمی : Nephrolepis Exaltata
خانواده : لوماریوپسیداسه - Lomariopsidaceae
بومی منطقه : جنگل های مرطوب و مرداب ها ، به ویژه در شمال جنوب امریکا ، مکزیک ، امریکا مرکزی ، فلوریدا ، غرب هند ، پلینزی و آفریقا
نام های دیگر: فوژر , سرخس,سرخس‌ بوستونی ,گلوش, دیشار, فرن ,
نور محیط : متوسط
آبیاری و رطوبت : کمی مرطوب
دمای ایده آل محیط: ١٨درجه سانتیگراد
خاک و تغذیه: خاکبرگ یا خاک جنگلی با مواد آلی کافی و کود ورمی
اسم علمی سرخس Nephrolepis exaltata می باشد. این جنس دارای ۳۰ گونه مختلف از سرخسها بوده که به سرعت به وسیله استولون توسعه می بیابند.
گونه مذکور، بومی نواحی استوایی است و ارتفاع آن به حدود یک تا دومتر می رسد و گسترش بسیا زیادی دارد.سرخس گیاهی همیشه سبز است و هم به صورت گلدانی، هم به صورت آویزی استفاده می شود.
این گیاه به نور متوسط، حرارت معمولی، آبیاری متوسط تا زیاد، رطوبت هوای ۷۰-۹۰ درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد.
سرخس‌ بوستونی (Nephrolepis exaltata Schott cv. Bostoniensis) یکی از‌ زیباترین‌ گیاهان‌ آپارتمانی‌ است. پس از نمونه گیری از شاخساره‌ درون شیشه‌ای‌ به طول‌ ۳ تا mm7 مشخص شد شاخساره‌ها در ۱۲ محیط‌ کشت‌ مختلف، دارای دو‌ غلظت‌ نمک‌های‌ معدنی‌ (۱/۲ و ۱/۴ غلظت‌ نمک‌‌های‌ MS)، دو غلظت‌ ساکارز‌ ( ۲۰ و g/l 30) و سه غلظت‌ بنزیل‌ آدنین (۰/۵، ۱ و mg/l 2)، کشت شدند‌ بعداز مدت‌ ۶ هفته‌ تعداد شاخساره‌، طول‌ شاخساره‌، وزن‌تر‌ و وزن‌ خشک اندام‌های‌ هوایی‌ اندازه‌گیری‌ شدند. تولید‌ اجسام سبز‌ کروی‌ نیز در محیط‌های‌ مختلف مورد‌ بررسی قرار‌ گرفته و برای‌ تعیین‌ ماهیتشان‌ از آنها‌ برش‌های‌ میکروسکوپی‌ تهیه شد.‌ بیشترین‌ تعداد شاخساره‌ در محیط‌ کشت‌‌های دارای‌ MS 1/2، g/l 30‌ ساکارز، ۲و۱ mg/l بنزیل‌ آدنین‌ ( به ترتیب‌۰/۵ ۲۵ و ۰/۵ ۲۱ عدد با طول‌ ۰/۵ ۵ و ۰/۵ ۶ mm) بدست آمد لذا این دو محیط‌ به عنوان‌ مناسب‌ترین‌ محیط‌ها‌ جهت پرآوری‌ سرخس‌ بوستونی‌ معرفی‌ شدند.
سرخس شمشیری (Nephrolepis exaltata) گونه ای از سرخس ها در خانواده Lomariopsidaceae است که گاهی در خانواده Davalliaceae یا در خانواده Oleandraceae و Nephrolepidaceae نیز خوانده میشوند ، این گیاه در مناطق گرمسیر سراسر جهان رشد میکند.
به عمق ۲ الی ۵ سانتیمتر خاک گلدان را برداشته و کود ورمی کمپوست گیلدا را جایگزین نموده و با خاک سطحی مخلوط کنید.
در صورت جابجایی گلدان معادل ۲۰% الی ۴۰% از حجم گلدان جدید را کود ورمی کمپوست گیلدا و الباقی را با خاک معمولی مخلوط نمائید.
کود ورمی مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان ۱ گرم در لیتر، هر هفته یکبار، از فرودین تا شهوریور، مصرف کرد.
خاک جنگلی و یا خاکبرگ، برای رشد سرخس مطلوب ومناسب است.
سرخس طالب رطوبت بالاست ولی هنگام آبیاری باید دقت نمایید که بر روی برگ ها آب ریخته نشود.
سرخس را می توان به دو رورش تکثیر کرد. زمانی که گیاه ساقه های رونده ریشه زا تولید می کند در صورت تماس انتهای ساقه ها با خاک گیاهان کوچک بوجود می آیند که پس از ریشه دار شدن، با جدا کردن و پرورش آنها می توان گیاهان جدیدی تولید کرده این روش زمانی که گیاه در طول بهار و تابستان فعالی است عملی خواهد بود برای این روش گلدانهایی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر، حاوی ورمی کمپوست بذر و قلمه یا ورمی کمپوست گلدانی مناسب خواهد بود. خاک را به اندازه کافی مرطوب کنید و دمای محیط را ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتیگراد نگاهدارید.
روش دیگر تکثیر سرخس، استفاده از هاگهای بوحود آمده در سطح زیرین برگها است. هاگها را روی یک صفحه کاغذ سفید جمع آوری کنید و در سینی بذر حاوی ورمی کمپوست بذر و قلمه، به شکل پراکنده روی سطح خاک بکارید. گلدان یا سینی بذر را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و در دمای ۲۱ درجه سانتیگراد نگاهدارید. زمانی که سرخسها جوان تقریبا ۵/۲ سانتیمتر شدند، آنهار ا بیرون آورده و هر یک را در گلدانی با قطر دهانه ۶ سانتیمتر حاوی ورمی کمپوست گلدانی بکارید و زمانی که بزرگتر شدند. گلدانها را نیز بزرگتر کنید. گیاه را همیشه دور از تابش مستقیم خورشید بگذارید. بهتر است آبیاری از زیر انجام گیرد یعنی گلدان را در بشقابی قرا داده و آب را داخل بشقاب پر کنید. ضمنا گاهی گیاه را با یک سمپاش کوچک خیس نمایید.